________________
જ
ભક્તિની ઊછળતી એ ભરતી એવા ઘુઘવાટ સાથે ઘૂઘવી રહી કે, ભક્તિભાવિત દેવીએ એક એવો નિર્ણય લઈ લીધો છે કે, ભરૂચના અને મારા ભાગ્યવિધાતા આ ભગવાનની કોઈ વિશિષ્ટ ભક્તિ રૂપે પુષ્પપૂજામાં ભરૂચના તમામ બાગબગીચાઓમાં ખીલેલાં બધાં જ શ્રેષ્ઠ પુષ્પો મારે ભગવાનના ચરણે સમર્પિત કરી દેવાં !
દૈવીશક્તિ માટે તો ભરૂચનાં તમામ પુષ્પો એકઠાં કરવાં અને ભગવાનના ચરણે એને સમર્પિત કરી દેવાં, એ તો જરાય કઠિન વાત નહોતી. કેમ કે દેવોને તો માત્ર મનથી જ ચિતવતાની સાથે જ સામેથી સિદ્ધિ સ્વયંવરા બનીને વરવા દોડતી આવે, એવી વિરલ શક્તિનું સ્વામીત્વ પ્રાપ્ત થયું હોય છે. આના પ્રભાવે ભરૂચના તમામ બાગ-બગીચાનાં પુષ્પો મુનિસુવ્રતસ્વામી ભગવાનનાં ચરણે સમર્પિત થતા ગયાં, એમ દેવીની ભક્તિ-ભાવનામાં વધુ ને વધુ ઉછાળો આવવા માંડ્યો.
અશ્વાવબોધ તીર્થમાં તો આ જાતની દેવી-ભક્તિના પ્રભાવે જાણે સુગંધનો કોઈ સાગર જ છલકાવા માંડ્યો,
જ્યારે અન્ય દેવ-દેવીઓનાં મંદિરોમાં પુષ્પની એકાદ પાંખડીનાં દર્શન પણ દુર્લભ બન્યાં. શરૂઆતમાં તો જૈનોને જિનમંદિરમાં સુગંધ-સુવાસના છલકાતા સાગરનું રહસ્ય જાણવા ન મળ્યું તેમજ અજૈનોને પણ એ વાત અચરજ પેદા કરનારી જ ભાસી કે, એકાદ પુષ્પ-પાંખડીનું પણ પોતાના દેવ-દેવીઓનાં મંદિરોમાં દર્શન મેળવવું કેમ દોહ્યલું બન્યું હશે? આ રહસ્ય પરથી થોડા જ દિવસો બાદ જ્યારે પડદો ઊંચકાયો, ત્યારે જૈનો તો દેવીની ભક્તિનાં ઓવારણાં લઈ રહ્યા, પણ અજૈનોમાં તો ચણભણાટ રૂપે એવી વાતો ફેલાવા માંડી કે, આ તો ભક્તિનો અતિરેક જ ગણાય. વિવેકનો દીપ જાગ્રત હોય, તો આ રીતે ગાંડી ભક્તિ કરવાનો વિચાર જ કેમ આવે ?
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧ | 9
