________________
જ
અંબિકાદેવી દ્વારા જે રીતે મળવા પામ્યો હતો, એ જાણીશું, તો તો તેવા વિ તે નર્મસંતિ ન ધને સયા મને દશ વૈકાલિક જ સૂત્રની આ આગમવાણી સાર્થક થતી અનુભવાશે. - વિ.સં. ૧૧૭૭ આસપાસની ઘટના છે. ચૈત્ર વદના દિવસો હતા. મેડતા સંઘની વિનંતીથી એ તરફ જવા નીકળેલા શ્રી વાદિદેવસૂરિજી મહારાજે આબુની યાત્રા કરીને મેડતા તરફ આવવાની ભાવના વ્યક્ત કરી. એ મુજબ આબુ પહાડ ચડતાં ચડતાં એમના પગમાં એક કાંટો વાગતાં એ નીચે બેસી જઈને જ્યાં કાંટો કાઢવા માંડ્યા, ત્યાં જ એક એવો ગેબી અવાજ એમના કાનમાં પ્રવેશ્યો કે, મનોરથ મેડતાનો હોવા છતાં પસંદગી પાટણ પર ઉતારવા જેવી છે.
આ ગેબી ધ્વનિ સાંભળીને વિચારમગ્ન બની ગયેલા શ્રી વાદિદેવસૂરીશ્વરજી મહારાજે અવાજની દિશામાં નજર લંબાવી, ત્યાં જ અંબિકાદેવી હાજરાહજૂર બની ગયાં અને એમણે સૂચવ્યું : મેડતા નહિ, પાટણ તરફ પધારો. શ્રી મુનિચન્દ્રસૂરિજી મહારાજનું આ અંતિમ વર્ષ છે. એમનું ચાતુર્માસ પાટણ હોવાથી મેડતાના મનોરથ સેવવાના બદલે પાટણની પસંદગી કરવાનો સંકેત મેં જ આપ્યો છે. તે
આ દૈવી સંકેત એક આંખમાં આનંદ, તો બીજી આંખમાં આઘાત જગવનારો હતો. શ્રી વાદિદેવસૂરિજી મહારાજને મન આનંદ એ વાતનો હતો કે, ગુરુદેવની અંતિમ નિર્ધામણામાં પોતે હાજર રહીને સેવા કરી શકશે. આઘાત એ વાતનો હતો કે, ગુરુદેવ ચાતુર્માસ દરમિયાન જ સ્વર્ગવાસી બનનાર હતા. મેડતા સંઘને આ વાતથી વાકેફ બનાવીને આબુથી એમણે પાટણ તરફ વિહાર લંબાવ્યો. પાટણમાં પ્રવેશીને એમણે ગુરુ ચરણોમાં દેવસંકેત જણાવ્યો. એથી શ્રી મુનિચન્દ્રસૂરિજી મહારાજે વધુ સજાગ બનીને જ્ઞાનસાધનામાં મગ્નતા વધારી
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧ | $
