________________
t-lev [@]zL][e n<ema> | ૐ
દિગંબર સામેના વાદમાં શ્વેતાંબરોનો વિજયવાવટો ફરકાવનારા શ્રી વાદિદેવસૂરિજી મહારાજ કોઈ પણ વાદીથી ડરતા ન હતા. આથીય ચારગણી ચડિયાતી બીજી વિશેષતા એમનામાં એ વણાઈ ગયેલી જોવા મળતી કે, ભલભલાં હિંસક જનાવરો એમની અહિંસક અસર તળે આવીને જન્મસિદ્ધ સ્વભાવને પણ વીસરી જઈને એવું અલૌકિક આચરણ કરતાં કે, સાક્ષાત જોવા છતાં એ આચરણ અશ્રદ્ધેય જેવું જ ભાસતું. એ પ્રભાવ એમના સંયમનો અને સમતાવૃત્તિનો હતો. અહિંસાધર્મની પ્રતિષ્ઠા એમની વૃત્તિપ્રવૃત્તિમાં એટલી બધી ઊંચી કક્ષાની થવા પામી હતી કે, સિંહ જેવાં ખૂંખાર પ્રાણીઓ પણ જન્મજાત પોતાની ઝનૂની વૃત્તિ વીસરી જઈને વાત્સલ્યનો પાઠ અદા કરવાનો અભિનય આચરતાં જોવા મળતાં.
વિ.સં. ૧૧૬૫ આસપાસની એક ઘટના આ સત્યમાં સાખ પુરાવી જાય એવી છે. થરાદ આસપાસના પ્રદેશમાં શ્રી વાદિદેવસૂરિજી મહારાજ વિચરી રહ્યા હતા. વિચરણ દરમિયાન જંગલ જેવો રસ્તો પસાર કરીને સામે ગામ પહોંચવાનું હતું. એમાં અચાનક જ એક સિંહ સામેથી આવતો જણાયો. જે રસ્તેથી સિંહ આવી રહ્યો હતો, એ જ રસ્તેથી શ્રી વાદિદેવસૂરિજી મહારાજને ગામ તરફ આગળ વધવાનું હતું. સિંહને તો કોઈથી ડરવાનું ન હોય, એથી એ રસ્તો ન બદલે, એમાં તો આશ્ચર્ય શાનું હોય ? પણ સિંહની જેમ જ શ્રી વાદિદેવસૂરિજી મહારાજે પણ જ્યારે રસ્તો ન જ બદલ્યો, ત્યારે દૂર દૂર ઊભેલા ગામના લોકો શરૂઆતમાં તો આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા કે, સિંહથી પણ ન ડરે, એવું પ્રાણી તો એક અષ્ટાપદ જ પ્રસિદ્ધ છે. એથી શ્રી વાદીદેવસૂરિજી મહારાજને તો અલૌકિક અષ્ટાપદ તરીકે જ આવકારવા રહ્યા.
