________________
એ પૂર્વે જ જાગી જઈને રડવાની સાધના શરૂ કરી દેતો, આખો દિવસ રહ્યા જ કરતો, એ બાળક મા સૂઈ જાય, પછી રડવાનું બંધ કરીને સૂઈ જતો. મા એને ક્યારે પણ હસતો જોઈ શક્તી નહિ. લાગલગાટ ૬ મહિના સુધીની આવી રડવાની સાધનાના પ્રતાપે અંતે મા એનાથી એકદમ કંટાળી ગઈ. હસતું બાળક જ સૌને ગમે. સતત રડતા જ રહેતા બાળકથી કંટાળી ગયેલી માતાએ એક દિ' ગોચરી વહોરવા આવેલા એના પિતા ધનગિરિ મુનિને કંટાળાપૂર્વક કહ્યું કે, તમારા આ છોકરાને એક વાર અહીંથી લઈ જાઓ. જન્મ્યો ત્યારથી એણે મને શાંતિ અનુભવવા દીધી નથી. વજ્ર જેવા ભારે એ બાળકને ઝોળીમાં ગ્રહણ કરીને પિતામુનિ ઉપાશ્રયે આવ્યા અને વજ્ર તરીકે એ વિખ્યાત બન્યો.
આ પછીનો ઘટનાક્રમ તો સુપ્રસિદ્ધ જ છે. લાંબીલચ એ ઘટનામાંથી સારસાર રૂપે તારવવા જેવો બોધ તો આટલો જ છે કે, સતત સ્વાધ્યાયથી સંસ્કાર પડે છે. સંસ્કારની સુદૃઢતા એ સંસ્કારને ‘વાસના' રૂપે પરભવ સુધી ખેંચી જાય છે. પરભવમાં નહિ જેવું સ્મારક નિમિત્ત મળતાં જ સૂતેલા એ સંસ્કારો જાગી ઊઠીને જાતિસ્મરણ જેવા જ્ઞાનના પ્રેરક બનીને અંતે સંયમની સિદ્ધિ અપાવીને જ રહે છે.
કરોડો વાર દોહરાવાયેલા-પુનરાવર્તિત થયેલા પ્રવ્રજ્યાદીક્ષા શબ્દના પ્રભાવે આ રીતે જૈનજગતને વજસ્વામીની ભેટ મળી. સંયમના મનોરથમાં જ રાચતા મુમુક્ષુએ પોતાના એ મનોરથની પૂર્તિ માટે શું કરવું જોઈએ એનું માર્ગદર્શન આ પ્રસંગ ખૂબ જ સારી રીતે નથી કરાવી જતો શું ?
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
|
૭૫
