________________
રહ્યાં હતાં. ખોજગીને પોતાનો ભૂલભરેલો એ ભૂતકાળ, પોતાની ચિર-પરિચિત સાગરભૂમિ જોતાં જ યાદ આવ્યો.
અહીં રહીને જ પોતે લૂંટ ચલાવતો હતો ને કેટલાય જ વહાણોની અરેરાટી બોલાવતો હતો. એની બિડાયેલી આંખ
પોતાના જીવનની એ વેરાન ભૂમિમાં ફરી રહી હતી, ત્યાં જ અણધાર્યું એક ટોળું જળમાંથી બહાર આવ્યું ને એણે ખોજગીનાં વહાણો પર હલ્લો લઈ જવા પ્રયત્ન કર્યો. ટોળામાં લગભગ વીસ-બાવીસ જેટલા ચાંચિયાઓ હતા. ખોજગીનું મન અત્યારે બીજે હતું. એનાં વહાણો ભયમાં આવી પડ્યાં હતાં. વહાણમાં જયારે બુમરાણ મચી, ત્યારે જ ખોજગીને વાતાવરણમાં છવાયેલા આ ગંભીરતાભર્યા ભયનો ખ્યાલ આવ્યો. પોતે એક વખતનો નામચીન લૂંટારો હતો અને લૂંટારાઓની જાણભેદુતાથી એ સારી રીતે પરિચિત હતો !
ખોજગી ઊભો થયો. પોતાના રક્ષકદળને એણે હાકલ દીધી ને આવેલી આફતને વિદારવા એ મેદાને પડ્યો. સામસામો સંઘર્ષ મંડાયો : થોડી વારમાં તો હલ્લો લઈને આવેલી ટોળી નાસી ગઈ. પણ ખોજગીનું ત્રીજું નેત્ર અંગારા વેરી રહ્યું હતું. ભાગી છૂટેલી ટોળીનો પીછો પકડવા, એની પાછળ પાછળ થોડા જવાંમર્દો પણ નાઠા અને ચોરને ચોર જાણે! થોડી વારમાં તો ખોજગીની કાબેલિયતને બાવીસે બાવીસ ચાંચિયાઓને પકડીને કેદ કર્યા !
ખોજગીનો ક્રોધ હવે નિસીમ બન્યો. એણે પળનોય વિચાર કર્યા વગર હુકમ છોડ્યો :
આ બાવીસ-બાવીસ લૂંટારાઓની લાશો આજ સાંજ સુધીમાં સાગરમાં પડી જવી જોઈએ, ખોજગીની પક્કડમાંથી ભાગી છૂટવું સહેલું નથી!
8 | જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
