________________
શેઠે એ ચાંચિયાઓ તરફ નજર કરી તો આંખે આંખે એમને આંસુઓ જણાયાં, હૈયે હૈયે કરુણ વેદના જણાઈ ને પણ મોતમાંથી ઊગરવાની ભીખ વંચાઈ.
શેઠે આંખો મીંચી દીધી ને એ કોઈ જુદી જ દુનિયામાં શું ખોવાઈ ગયા. જીવનમાં કઈ વાર સાંભળેલું ક્ષમામૂર્તિ
ભગવાન મહાવીરનું દિવ્ય જીવન એમની આંખ સામે તરવરવા માંડ્યું.
એ સંગમ ને એના એ સિતમો ! એ કૌશિક ને એના એ ફૂંફાટભર્યા ડંખ ! ગોવાળ, અનાર્યદેશ, શૂલપાણિ-આવા કંઈ કંઈ ઉપસર્ગો ને ઉપદ્રવો વચ્ચે શક્તિ હોવા છતાં આતતાયીનેય પ્રેમનજરે જોનારા એ ભગવાન મહાવીર, શેઠનાં કલ્પનાચક્ષુ સમક્ષ ખડા થઈ ગયા અને એક જ રાત્રિમાં ઉપસર્ગોની જીવલેણ ઝડીઓ ઝીંકનારા એ સંગમ પર પણ કરુણાનાં બે આંસુબુંદ વેરતી ભગવાન મહાવીરની એ મૂર્તિ જ્યારે શેઠ સમક્ષ ખડી થઈ, ત્યારે તો શેઠની આંખ પણ ભીની બની ગઈ ! એ વિચારી રહ્યા
ઓહ ! આવા ક્ષમાના ધારણહાર મારા ભગવાન ! ને હું એમનો ભક્ત વેરની વિદાયના આ દિવસોમાંય શું આ ખોજગી પર પ્રેમ ન કરી શકું?”
બંદૂકની અણી ..... દસમો દિવસ.... એક લાખ લ્યોહરીનો દંડ ! શેઠના કાનમાં વીજરેલના એ શબ્દો ઘૂમવા માંડ્યા ! ને એમની આંખ આંસુથી ભરાઈ આવી !
ઉત્તરીય-વસ્ત્રથી આંસુ લુંછીને શેઠે જ્યારે આંખ ખોલી ત્યારે ખોજગી સહિત બધા ચાંચિયાઓ પોતાની આગળ ઢળી પડ્યા હતા ને વાણી વિદ્યા વગર જાણે જીવનની ભિક્ષા યાચી રહ્યા હતા !
જ | જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
