________________
આ ગ્રંથ લેખનના પ્રેરણાદાતા તત્વદેષ્ટા સ્વ. પૂજ્ય પંન્યાસ પ્રવરશ્રી ભદ્રંકરવિજયજી મહારાજનો એક પ્રેરણાદાયી પત્રા
મુંડારા આસો વદી ૧ સંભવે છે. તેને ફરીવાર જોશો તો વધુ જ્ઞાનાદિ ગુણ સંપન્ન શ્રી કલાપૂર્ણ- સ્પષ્ટ થશે. સૂરિજી સપરિવાર વંદનાદિ.
શ્રી ઉપદેશપદ ગ્રંથની ગા. ૮૯૦ થી સુ. ૧૧નો પત્ર સમયસર મળ્યો છે. ૮૯૮ સુધીની ટીકામાં એક રાજાની ધ્યાન વિચાર ગ્રંથના પરિશીલનથી રાણીના ધ્યાનાભ્યાસનું વિસ્તારથી વર્ણન આનંદનો અનુભવ થયો તે જાણીને છે. તે પણ જો ન જોયું હોય તો જોશો. સંતોષ થયો.
તેમાં રાણીનો સંશય છેદવા માટે આચાર્ય સુત્ર ન નોડું એ ગાથા પૂર્વગત મહારાજે જે ધ્યાન બતાવ્યું છે, તેની શ્રુતની હોવી જોઇએ, તેનું મૂળ હજુ પ્રથમ ગાથા નીચે મુજબ છે. મળ્યું નથી.
'संपुन्न चंद वयणो આ ગ્રંથમાં “ધ્યાન શતક'ની ગાથાના सिंहासण संठिओ सपरिवारो । પ્રમાણ આપ્યા છે, તેથી ધ્યાન શતકના झायव्वो य जिणिंदो કર્તા ભાષ્યકારથી પણ આ કૃતિ પ્રાચીન केवलवरनाणुज्जलो धवलो ॥ છે, એમ સાબિત થાય છે. ટીકાની રચના ત્યાર પછીની ધ્યાન વિષયક બધી પણ આગમિક પદાથોથી યુક્ત છે. તેથી ગાથાઓ જોવા યોગ્ય છે. ટીકાકાર પણ કોઇ આગમધર મહાપુરુષ તે ઉપરથી “પરમમાત્રા’ ધ્યાનની છે, એમ સિદ્ધ થાય છે.
પ્રતીતિ થાય છે. ઉપદે શપદનો દરેકની સાથે “પરમ’ શબ્દ લગાડીને અનુવાદવાળો ગ્રંથ હોય તો પુ. પર૬ થી વ્યવહાર-નિશ્ચય ઉભયનો સમન્વય પ૩૦ સુધી જોઈ જશો. સાધ્યો છે.
અંતિમ પદ-પરમપદ અને સિદ્ધિમાત્રા અને પરમમાત્રા એ બે પરમસિદ્ધિ એ બે ધ્યાન બધા ધ્યાનમાં પ્રકારોમાં પ્રથમ પ્રકાર માત્રાનો છે. તેમાં સર્વોત્કૃષ્ટ છે. નમસ્કાર મહામંત્રનું ધ્યાન તીર્થકરમિવ માત્માનં પશ્યતિ’ છે અને વ્યવહાર અને નિશ્ચય ઉભયથી કરવાનો પરમમાત્રામાં ચતુર્વિશતિવલય પરિવેષ્ટિત સ્પષ્ટ વિધાન તેમાંથી પ્રાપ્ત થાય છે. આત્માનું ધ્યાન છે. એ કૈવલ્ય અવસ્થા ધ્યાનના પ્રારંભમાં (૭) ચિન્તા, બાદ સપરિકર પરમાત્મદશાનું ધ્યાન (૪) ભાવના અને ધ્યાનના અંતમાં
ધ્યાન વિચાર (સવિવેચન) • ૧૩
