________________
સંતાન ? સંસારી પદાર્થો માટે એમની વચ્ચે તે યુદ્ધ સંભવે ?
સુભદ્રાદેવી વિસ્મયમાં મોં પર આંગળી મૂકી ઊભા રહી ગયાં. ભલભલાને લોભાવે એવી મોહિની મૂર્તિ બની ગયાં. રાણી ન ગયાં મૂર્છાવશ પડેલા ભરતદેવ પાસે, ન રસ્તો રોકીને ઊભાં બાહુબલનો !
જીભ જાણે બોલવાનો ધર્મ જ ચૂકી ગઈ. દેહમાંથી જાણે ચૈતન્ય જ સરી ગયું.
બાહુબલ અયોધ્યાનો દરબાર છોડી બહાર નીકળ્યા. દેહ આખો ઉઘાડો છે, લજ્જા ઢાંકવા દેહ પર એક-બે પર્ણ નાખ્યાં છે. પણ અલંકૃત દેહની શોભા વધુ કે ઉઘાડા દેહની શોભા વધુ એ આજે પ્રશ્ન બન્યો હતો. બાહુબલના એક એક સૌષ્ઠવભર્યા દેહની મનોહારિતા પરથી નાખી નજર, ખેંચી પાછી ખેંચાતી નહોતી !
શું એ સુરમ્ય ભુજાઓ – સુંદરીઓ એ ભુજામાં વીંટાવાનું પુણ્ય પામવા જીવનભર તપ કરે.
શું એ મધુર અધરો – એ અધર પર બંસીનું સૌભાગ્ય પામવા કંઈક કન્યકાઓ પર્વત પર તપ કરવા ચાલી જાય !
શું એ પ્રાસાં નયનો – પોતે તો તૃપ્ત રહે, અને સામાને તૃષાતુર બનાવે એવાં !
ચારેતરફથી પોકાર પડ્યા : અરે ! રોકાઈ જાઓ, સ્વામી ! આપનો મનખેદ દૂર કરો. ‘આવું ન કરો ! આ તો ભાઈઓની રમત હતી, રમતમાં ક્રોધ ન શોભે !”
તક્ષશિલાનાં નરનારીઓની આંખમાંથી અશ્રુધારા વહી નીકળી. અયોધ્યાનાં વાસી પણ વિષાદમય ચહેરે નીરખી રહ્યાં.
જાણે એ મૂકપણે કહેતાં હતાં : રે કામદેવ ! જગતને એક વાર સનાથ કરી, હવે એકાએક અનાથ કરીને ચાલ્યા જવું શું ઉચિત છે?
સ્ત્રી-પુરુષોએ પોતાના કેશથી ખરબચડી પૃથ્વીને ઢાંકી સુંવાળી બનાવી દીધી. પધારો સ્વામી ! આના ઉપરથી પધારો અને અમને પવિત્ર કરો !
કેટલીક વ્યામોહી સ્ત્રીઓ માર્ગમાં આવીને ચત્તી સૂઈ ગઈ. એમનાં ઉન્નત વક્ષસ્થળ ટેકરીઓ સમાન દીસી રહ્યાં.
રે ! આજે હવે કામદેવ આ ટેકરીઓ ઓળંગે એ અશક્ય છે. અમને નિરાધાર કરીને ક્યાં ચાલ્યા ? અમારાં હાસ્ય-સંલાપ, રતિ-વિનોદ, કામલેખન
રોકાઈ જાઓ રાજવી! ૧૯૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
