________________
... अध्ययन अनीआरसुं.
[२२७] ओ वा बियाले वा गाहावतिकुलरस दुवारवाहं अवगणेजा , तेणे य तस्संधियारी अणुपविसेन्जा, तरा भिक्खुरस णो कप्पति एवं वद्वित्तए-- " अयं तेणे पविसइ वा, णो वा पविसइ, उवलियति वा, जो वा उवलियति, आयवति वा, णो बा आयवति, वदति वा, गोवा वदति, तेण हडं अण्णेण हडं, तस्स हडं अण्णस्स हडं, अयं तेणे, अयं उपयरए, अयं हंता, अयं एत्य मकाली, " तं तवस्मि भिक्खू अतेग तेणे-ति सं. कति । अह भिक्खूमे पुश्वोचदिला जात्र णो चेतेजा । (६६५)
से भिक्खू वा भिक्खूणी वा से जं पुण उबरसयं जाणेज्जा, तंजहा:-तणंपुजेतु वा पलालपुंजेसु वा सअंडे जाव ससंतागए, तहप्पगारे उवत्सए णो ठाणं वा सेज्जं वा मिसीहियं वा एज्जा । (६६६)
१ उद्घाटयेत्.
मुनि के आर्या लधुनीत के वडी नीत करवा माटे रात्रिए यत्रा सांज सवारे गृहस्थना घरनो दरवाजा उघाडे ते वखतं कदाच कोइ चार अंदर भरोइ बेशे तो हवं मुनियी तो आयु बोली शकाय नहि के "आ चार पेप्से छे के छपाए छे या दोही आधे छ के बोले छ, अथवा तेगे चोयु के वीजाए चोयु, ते बहत्यतुं चौगयु के वीजा कोइy चोगयुं, आ रयो चोर, आ तो तेनो मददगार, आ रह्यो पारनार, अने एणे बहीं राषटुं कीईं इत्यादि." एथी करीने पाछळ्या ते महरय से तपस्पिनेज चार करी माने छे. मारे मुनिने एवी भलामण छ के नणे ग्राम्यना साथै नदि रहे. (६६५)
सुनिने के आर्याने जे मकान घास तथा पराम्ना जय्यामा भाव होवायी गाडा तथा जीवनात रहलु जणाय तेया मकानमा वमणे नदि रंज