________________
[२९८]
आचागंग-मूळ तया भापान्तर से भिक्खू वा भिक्खुणी वा सेज्जपुण पाय जाणेज्जा, अस्सिपडियाए एगं साहम्मियं समुहिस्स पागाई; जहा पिंडेसणाए चत्तारि आला वगा । पंचमे बहले समणमाहणा पगणिते तहेव ।८४३]
से भिक्खू वा भिक्खुणी वा अस्संजए भिक्खुपडियाए यहवे समणमाहण ( वत्थेसणा लावओ) 1.४४] ।
से भिक्खू वा भिक्खुणी वा से ज्जाई पुण पादाई जाणेजा विरूबरूवाइं महद्धणमुल्लाई, तंजहा, अयपादाणि वा, नंबपादाणि वा, सीसग-हिरण्ण-सुवण्ण-रीरिया-हारपुड । पायाणि वा, मणि-काय-कंससंख-सिंग दंत-चेल-सेल-पायाणि चा, चम्मपायाणि वा, अण्णयराणि वा तहप्पगाराई विरूवरूवाई महद्धणमोल्लाई पायाई अफासुयाइं जाव जो पडिग्गाहेज्जा । [८४५]
१ लोहपात्रं.
मुनि अथवा आर्याए जे पात्र गृहस्थ एफज मुनिने माटे उद्देशाने तैयार कर्य होय ते नहि लेवू. अहीं पिंडेपणा ना ना अध्ययन प्रमाणे चार आलापक बोली जवा. [८४३]
तेमज अनेक भमण-ब्रामण माटेनो आलापक वस्त्रपणा मुजव जाणले. [८४४] .
मुंनि अथवा आर्याए जे पात्रो बहु मूल्यवाळा जणाय जेवा के लोहान त्रांवाना, सीसाना, रुपानां, सोनानी, पीतळना, पालादनां, मणिनां, काचनां, मांसाना, शंखना, शीगडानां, दांतनों, कपडाना, पत्थरना, चामडाना, के एकी कोइ पण मोहना बहु मूल्यवान पात्रो होय ते तेमणे ग्रहण करवां नहि. [८४-]