________________
અધ્યાત્મ ગીતા
ગાથા-૧૦-૧૧
૧૫
બનેલો તથા ઇન્દ્રિયજ્ઞાનથી જરા પણ કળી ન શકાય (કલ્પી ન શકાય - સમજી ન શકાય) તેવો આ આત્મા છે. આમ આ સમભિરૂઢનય કહે છે.
તથા વળી એવભૂતનયથી આ આત્મા અત્યન્ત નિર્મળ છે એટલે સ્વચ્છદ્રવ્ય છે. ક્યારેય મલીન થયું નથી. અને થશે પણ નહીં અને સદાકાળ પોતાના સર્વ આત્મધર્મોના (કવળજ્ઞાન કેવલદર્શન આદિ ગુણોના) પ્રકાશવાળો જ આ પદાર્થ છે. ક્યારેય ગુણોના પ્રકાશ વિનાનો અંધકારમય ન થાય તેવું આ દ્રવ્ય છે.
પોતાના શુદ્ધ બુદ્ધ પર્યાયોની પ્રગટતાવાળો આ પદાર્થ છે તથા પુરેપુરી આત્મશક્તિના વિકાસવાળો (અનંત અનંત વીર્યવાળો) આ પદાર્થ છે. આ પદાર્થ ક્યારેય મલીન થતો નથી. થયો નથી અને થશે પણ નહીં. તેવો શુદ્ધબુદ્ધ-નિર્મળ નિરંજન આ નિર્દોષ પદાર્થ છે. I૧૦ના
एम नयभंग संगे सनूरो साधना सिद्धता रूप पूरो । साधकभाव त्यां लगी अधूरो, साध्य सिद्धे नही हेतु शूरो ॥ ११ ॥
ગાથાર્થ :- આ પ્રમાણે જુદા જુદા નયની અપેક્ષાએ તેજસ્વી (પ્રતાપી) એવો આ આત્મા નામનો પદાર્થ સાધના કરતાં કરતાં સિદ્ધતા સ્વરૂપને પ્રગટ કરનારો બને છે. જયાં સુધી આ આત્મા સાધનાદશામાં વર્તે છે ત્યાં સુધી અધૂરો કહેવાય છે. જયારે સાધ્યની સિદ્ધિ થઈ જાય છે. સિદ્ધ દશા પ્રાપ્ત કરે છે. ત્યારે હેતુ સેવવામાં (સાધનાની કાર્યવાહીમાં) આ આત્માને શૂરવીર થવાનું રહેતું નથી. || ૧૧ |
