________________
અધ્યાત્મ ગીતા
ગાથા-૨૩
૩૭
તથા બધા જ જીવો અનંત અનંત ગુણોનું નિધાન છે. તથા મહાસુખ (જ ક્યારેય પણ હાનિ ન પામે) તેવા અનંત અનંત સુખનું મૂળ છે. અનંત અનંત સુખનો કંદ છે. આત્માની અંદર આવું અનંત સુખ છે તો જ પ્રગટ થાય છે જેમાં જે ન હોય તે ક્યારેય પ્રગટ ન થાય. જેમ રેતીના દાણામાં તેલ નથી તો ક્યારેય પ્રગટ ન થાય. પરંતુ તલનાં દાણામાં તેલ છે તો જ પ્રગટ થાય છે તેમ સર્વે પણ જીવોમાં અનંત અનંત સુખના કંદો અને ગુણના કંદો છે.'
તથા સંસારમાં રહેલા નિગોદથી માંડીને અનુત્તર વાસી દેવ સુધીના સુખી-દુઃખી તમામ જીવો પોતાનામાં રહેલા સત્તાગત ગુણોની અપેક્ષાએ સિદ્ધ પરમાત્માની તુલ્ય છે. સિદ્ધ પરમાત્માની સમાન અનંતગુણોના સ્વામી છે.
સત્તાથી સર્વે પણ જીવોમાં અનંત ગુણોનો સમૂહ ભરેલો છે. કોઈપણ જીવમાં એક પણ ગુણ ઓછો નથી કે એક પણ ગુણ અધિક નથી. -
આ રીતે વિચારતાં સર્વે પણ જીવો અનંત અનંત ગુણોવાળા હોવાથી પરસ્પર સમાન જ છે. કોઈ અધિક કે કોઈ હીન નથી. સર્વે સમાન હોવાથી કોણ કોનો વધ કરે? કોણ કોને બાંધે ? હિનાધિક હોય તો અધિક શક્તિવાળો હનશક્તિવાળાને પીડા આપે. પણ આવું છે જ નહીં માટે સત્તાગત ગુણોની અપેક્ષાએ આ જીવ ભાવથી સર્વથા અહિંસક જ છે.
ज्ञाननी तिक्ष्णता चरण तेह । ज्ञान एकत्वता ध्यान गेह ॥ आत्म तादात्म्यता, पूर्ण भावे । तदा निर्मलानंद संपूर्ण पामे ॥ २३ ॥
