________________
અધ્યાત્મ ગીતા
ગાથા-૨૧
૩૩
અને સમજવાથી હું સાચે જ પાકો તત્ત્વજ્ઞાની બની ગયો છું. ક્યાંય છેતરાઈ જાઉં એવી મારી દશા હવે રહી નથી. - પરમાત્માના વચનો ઉપરની અત્યન્ત ભાવપૂર્વકની શ્રદ્ધાના યોગે નય-નિપાવાળું સમ્યજ્ઞાન મને થયું છે. સાચુ તત્ત્વ સમજાયું છે. ક્યાં ક્યો નય લગાડવો ? નયોની યોજના કેવી રીતે કરવી ? આ બધું પરમાત્માનાં શાસ્ત્રોથી સમજાયું છે તેથી પણ પરદર્શનોમાં છેતરાઈ જવાનો ભય ચાલ્યો ગયો છે. હવે હું ક્યાંય ન છેતરાઉં એવો પાકો થયો છું.
મારી તમામ ચેતના આત્માના શુદ્ધ સ્વરૂપને સાધવાના જ અવલંબનવાળી બની છે. મારે હવે મારા આત્માનું જ શુદ્ધ ત્રિકાલાબાધિત યથાર્થ સ્વરૂપ જ પ્રાપ્ત કરવું છે. આ તત્ત્વ વિના આ સંસારમાં બીજું કઈ મેળવવા જેવું છે જ નહીં. બીજું કંઈ મેળવીએ તો પણ ચાલ્યું જ જવાનું છે.
આના કારણે જ હું આતમતત્ત્વને જ વળગી રહ્યો છું. મારે મારા પોતાના આત્માના જ અનંતગુણો પ્રગટ કરવા છે. તેની જ લગની મને લાગી છે. તે જ ધન સદા કાળ રહેવાનું છે. આવી પ્રતીતિ મને બરાબર પાકી થઈ છે. ૨૦ ||
इन्द्र चंद्रादि पदवी रोग जाण्यो । शुद्ध निज शुद्धता धन पिछाण्यो । आत्मधन अन्य न आपे न चोरे । कोण जग दीन वळी कोण जोरे ॥ २१ ॥
ગાથાર્થ - ઇન્દ્રપણું કે ચંદ્રપણું વિગેરે ઉચી ઉચી પદવીઓ એ મોહબ્ધ કરનાર હોવાથી રોગ સમાન છે, એમ મેં જાણી છે. શુદ્ધ એવા સાયિકભાવના મારા પોતાના ગુણોની જે શુદ્ધતા છે તે જ સાચું મારું ધન
