________________
અધ્યાત્મ ગીતા ગાથા-૧૪-૧૫
૨૧ - તથા આ પુદ્ગલ દ્રવ્ય ગમે તેટલું રૂપાળું, મોહક હોય તો પણ તે આત્માનું પોતાનું ચેતનદ્રવ્ય ન હોવાથી પરદ્રવ્ય છે તેને સ્પર્શવું જોઈએ પણ નહીં. તેને બદલે તેને જ એકઠું કરવાનો અતિશય લોભ લાગ્યો છે. આમ પર એવા પુદ્ગલ દ્રવ્યના લોભના કારણે તથા પરસ્ત્રીનો જેમ વ્યવહાર થાય નહી તથા પારકાના પૈસે જેમ લહેર કરાય નહીં. છતાં આ જીવ પર એવા આ પુદ્ગલદ્રવ્યનો જ નિરંતર ઉપભોગ કરવામાં જ રચ્યો પચ્યો રહે છે. તે દ્રવ્યને જ પોતાનું માને છે તેના રૂપ-રંગની ચમકથી પોતાની જાતને વિશિષ્ટ માને છે અને આ રીતે આ જીવ તેમાં જ મોહબ્ધ બને છે. આ જ કર્મબંધનું મુખ્ય કારણ છે. - તથા ““આ ઘર મારું, આ ધન મારું, આ સોનું રૂપુ મારું” આમ પરપદાર્થનો કર્તા બન્યો છતો, તેમાં જ મોહબ્ધ થઈને તે પુદ્ગલ દ્રવ્યને જ ગ્રહણ કરવામાં, સંગ્રહ કરવામાં, મોહ માયાથી તેમાં જ અંજાયો છતો અનાદિ કાળથી તેવી જ પ્રવૃત્તિ કરે છે કે આ પુદ્ગલદ્રવ્ય કે જે પરદ્રવ્ય છે. તેનો જ વધારો કેમ થાય? “ઘર મોટુ, ધન મોટુ, સોનુ, રૂપુ તથા બેંકબેલેન્સ મોટી” આમ પદ્રવ્યનો વિસ્તાર વધે તેમાં જ રચ્યો પચ્યો રહ્યો છતો આ જીવ ઘણો જ મોહબ્ધ બન્યો છે. તેમાં જ અંજાયો છે.
પોતાનું જે અસલી સ્વરૂપ છે તે તો સર્વથા ભૂલી ગયો છે અને જે દ્રવ્ય પોતાનું નથી. આ ભવમાં આવીને પ્રાપ્ત કર્યું છે અને આ ભવ સમાપ્ત થતાં અહીં જ રહેવાનું છે. કંઈ પણ સાથે લઈ જવાતું નથી. એવા પરદ્રવ્યમાં જ આ જીવ અંજાયો છે. મોહબ્ધ બન્યો છે જે માર્ગ ઉચિત તો નથી. બલ્ક અનંતકાળ સુધી સંસારમાં રખડાવનારો છે. આમ આ જીવ ભાન ભૂલેલો બન્યો છે. તે ૧૪ .
