________________
પ.પૂજ્ય દેવચંદ્રજી મહારાજ વિરચિત થાય છે.” માટે જ ઉત્તમ આત્માઓ દાનાદિ માત્રને ન સ્વીકારતાં ત્યાગને જ વધારે પ્રધાનતા આપનારા બને છે. પરપદાર્થથી દૂર રહેવું, પરપદાર્થને છોડી દેવો એ જ આત્માના નિર્મળ સ્વભાવનું રક્ષણ કરી શકે છે. માટે પરપદાર્થનો ત્યાગ કરીને ત્યાગી થવાનો જે માર્ગ છે તે જ માર્ગ આત્મધર્મનો રક્ષક અને સર્વોત્તમ માર્ગ છે.
તેવા માર્ગને જ અહિંસક માર્ગ કહેવાય છે. આટલા માટે જ પૂર્વના પુરુષો રાજપાટ ત્યજીને દીક્ષિતજીવન સ્વીકારતા હતા. સૌથી પ્રથમ શ્રેષ્ઠ માર્ગ આ જ છે.
જો આપણે ત્યાગમાર્ગ (સાધુતા) ન જ લઈ શકીએ તેમ જ હોય તો આપણી ધનસંપત્તિ માત્ર ભોગ ઉપભોગનું જ કારણ ન બને પરંતુ પરોપકારનું પણ કારણ બને તેટલા માટે ત્યારે દાનધર્માદિની આવશ્યકતા યોગ્ય છે એમ ઘટે છે. તે જીવ પણ શક્ય બને તેટલાં અણુવ્રતો ધારણ કરે છે.
પ્રથમ સર્વ ત્યાગમાર્ગ, ત્યારબાદ દેશયાગ માર્ગ, ત્યારપછી દાનમાર્ગ આ પ્રમાણેની વ્યવસ્થા જ જીવને સંસારથી તારક છે. સૂક્ષ્મ વિચારણા કરતાં સમજાશે કે જેટલા જેટલા અંશે આત્માના ગુણો હણાયા. આર્તધ્યાન રૌદ્રધ્યાન થાય. મન કલુષિત બને તેટલો તેટલો આ જીવ હિંસક કહેવાય છે અને જેટલા જેટલા અંશે આ જીવ પોતાના ઉત્તમ ભાવોનો રક્ષક બને પોતાના ઉત્તમ ભાવોને બચાવે તેટલો તેટલો તે જીવ અહિંસક કહેવાય છે. (આ વિષય સૂક્ષ્મબુદ્ધિથી સમજવા જેવો છે.) | ૧૬ |
आतमगुण रक्षणा तेह धर्म । स्वगुणविध्वंसना तेह अधर्म ॥ भाव अध्यात्म अनुगत प्रवृत्ति । तेहथी होय संसार विच्छित्ति ॥ १७ ॥
