Aapne Shakahari Manso

Author(s): Atul Doshi
Publisher: Atul Doshi

Page 7

૭. પહેલાંના સમયમાં કુટુંબની જરૂરિયાત પછી ૭. આજે દૂધને વેચીને પૈસા કમાવવા એ વધેલા દૂધને ‘વહેંચવા’નો રિવાજ હતો.
સામાન્ય બન્યું છે.
દૂધને વેચવા સામે વાંધો નથી, પણ પ્રાણી દૂધ આપતું બંધ થાય એટલે એને પણ વેચી કાઢવું એ કેટલા અંશે વ્યાજબી છે?
ને
૮. ખેડૂતો વાછરડાં (માદા હોય કે નર) ઉછેરતા હતા. નર વાછરડાને મોટું થાય એટલે ખેતીના કામમાં ઉપયોગમાં લેવામાં આવતું હતું.
૮. આજના ટ્રેક્ટર અને યાંત્રિક યુગમાં ખેતીકામ માટે બળદની જરૂર નથી ત્યારે કુમળા વાછરડાના કોમળ માંસ (Veal)ની માગ હોવાને લીધે એને ઉછેરવાની કોઈને જરૂર જણાતી નથી. બળદને સૃષ્ટિનો પાલનહાર કહેવામાં આવે છે, પરંતુ એ પોતાની ફરજ બજાવે તે પહેલાં બચપણમાં જ એની હત્યા થઈ જાય છે.
૯. પ્રાણીઓની મદદથી ખેતી કરવામાં ૯. ખેતીનો અર્થ જ બદલાઈ ગયો છે.
આવતી હતી.
૧૦. ખેતી માટે પ્રાણીઓના છાણને કીમતી ખાતર (કાચું સોનું) ગણવામાં આવતું હતું.
હવે તો પશુઓની જ ખેતી (Farming) કરવામાં આવી રહી છે. ફૅક્ટરી ફાર્મ (Factory Farm) અને ડેરી ફાર્મ (Dairy Farm)ની ગણતરી હવે ઉદ્યોગમાં થાય છે. પ્રાણીઓને ઉછેરીને મારવા એને ખેતી કહેવાય આવું કોણે શીખવાડયું?
દવાઓનો વપરાશ થાય છે. ૧૦. હવે ખેતી માટે રાસાયણિક ખાતર અને
રાસાયણિક ખાતરોના વધુપડતા ઉપયોગને કારણે જમીનો હવે બિનઉપજાઉ બની રહી છે. પંજાબમાં હરિયાળી ક્રાંતિને કારણે જંતુઓને મારવા જંતુનાશક દવાનો ઉપયોગ વધી ગયો છે, પણ એના છાંટનારાઓ જીવલેણ કૅન્સરનો ભોગ બને છે. એક અંદાજ મુજબ છેલ્લાં પાંચ વર્ષમાં પંજાબમાં કૅન્સરને કારણે ૩૩,૦૦૦ કિસાનોનાં મોત થયાં છે. (દિવ્ય ભાસ્કર: ૩૦ જાન્યુઆરી, ૨૦૧૩ના સમાચાર મુજબ)
03