yashovijayjinu Jivan Ane Temnu Gujarati Sahitya

Author(s): Buddhisagarsuri
Publisher: Jain Shwetambar Murtipujak Boarding

Page 7

વા તેમના ગુણાનુરાગીઓ પૂર્વાચાર્યોનું ઐતિહાસિક મુદાઓ આદિથી મિશ્ર જીવનચરિત્ર લખી શકે છે. તેમના રચિત ખાદ્યખંડન, પ્રતિમાશતક, અને બત્તીસા બત્તીસી વગેરે પ્રત્યેની પ્રશ તિથી કેટલુંક જીવનચરિત્ર જાણી શકાય તેમ છે. તેમના સંત ભાષામય ગ્રન્થ વા ગુર્જર ભાષાના ગ્રન્થોથી હૃદય વિચારોના અવલોકનઠારા આચારઆદિ બાહ્યચરિત્ર અને તે પ્રસંગના બનાવને આલેખી શકાય. પણ તેવી રીતે જીવનચરિત્રનું આલેખન કરતાં તેમના ગ્રન્થોનું ઘણું પરિશીલન કરવું જોઈએ. શ્રીમદ્દ જન્મ સત્તરમા સૈકામાં થયો હતો. સંવત ૧૪૭૦ પૂર્વે તેમને જન્મ હોય
એમ અનુમાન કરી શકાય છે. અધ્યાત્મ મત પરિક્ષા ગ્રંથમાં તેમણે શ્રીમદને જન્મ. સ્થળ
સ્થળ પાર્શ્વનાથને નમસ્કાર કરી વિજયદેવ સૂરીને પણ મંગલાચરણમાં અને સાલ.
નમસ્કાર કર્યો છે. તેમણે જે શ્રી વિજયદેવ સૂરિના ધર્મ રાજ્યમાં તે ગ્રંથ બનાવ્યો હોય તે તેમનો જન્મ લગભગ ૧૬૬૩ માં થવો જોઈએ. ઉપાધ્યાયજીએ જે આચાર્યના રાજ્યમાં ગ્રંથ બનાવ્યા છે તે આચાર્યનું નામ તેમના ગ્રંથમાં છેવટે લખ્યું છે ઈત્યાદિ કારણોથી ઉપર્યુક્ત અનુમાન કરી શકાય છે. આ પ્રમાણે જે અનુમાન બંધ બેસતું હોય તો તેમના શરીર ત્યાગ સમયે તેમની ઉમર ૮૨ વર્ષની થઈ શકે, અને ૧૮ વર્ષની ઉમરે દીગંબરીઓના સામે જવાબ તરીકે તે ગ્રંથ બનાવ્યો હોય એમ કહી શકાય. કદાપિ ઉપરને નિયમ કે ગ્રંથ બનાવતી વખતે જે સુરિ હોય તેનું નામ નહિ લખતાં અન્ય સુરિનું પણ મંગલાચરણ કરી શકાય એવી તે સમયની પદ્ધતિ હોય તો શ્રી વિજયસિંહસૂરિના વખતમાં તે ગ્રંથ રચેલો હોય એમ અનુમાન કરી શકાય. ગમે તેમ હોય પણ જન્મ તે તેમને સંવત ૧૪૭૦ લગભગમાં થયો હોય એમ અનેક દલિલોથી સિદ્ધ થાય છે તેમની ભા'. ગુજરાતી જન્મનીજ હોય એમ ઉચ્ચ સંસ્કારીત ગુર્જર ભાષાના શબ્દો આદિવડે અનુમાન થવાથી તેઓ ગુર્જર દેશમાં જન્મ્યા હોય એમ લાગે છે. તેમની ગુર્જર ભાષામાં કેટલાક મારવાડી ભાષાના શબ્દો દેખાય છે તેનું કારણ એ છે કે તેઓ ભારવાડ દેશમાં વિચર્યા હતા; ' તેથી જે દેશમાં વિચર્યા હોય તે દેશની ભાષાના કેટલાક શબ્દોની સંમિશ્રતા ગુર્જર ભાષામાં થાય એમ બનવા યોગ્ય છે. આ પૂજ્ય કવિન વિહાર ગુર્જર દેશમાં વિશેષ હતો. આ મહાન મુનીવરનો સ્વર્ગવાસ સંવત ૧૭૪૫ ના માગશર શુદિ એકાદશીના રેજ નામદાર ગાયકવાડ
સરકારના રાજ્યના ડભાઈ ગામમાં થયો હતો. ડભેઈ ગામની દક્ષિણ દિશાએ તળાવ પાસે - તેમની દેરી છે. અનેક મુનિવરો અને શ્રાવકો તેમની પાદુકાનાં દર્શન કરવા માટે ડભોઈ ગામે જાય છે. તેમણે સંવત ૧૭૬૪ ની સાલનું છેલ્લું ચોમાસું સુરતમાં કર્યું હતું, ત્યાંથી ચોમાસું ઉતર્યા બાદ ભરૂચ, નીકરા, અને શીનર થઈને ડભાઈ આવ્યા હશે અને મને એકાદશી કરવાને માટે ત્યાંના જેનોના આગ્રહથી ત્યાં રહ્યા હશે. ડભોઈમાં સાગરગચ્છને પતિઓ ઘણા રહેતા હતા, ત્યાં સાગરગચ્છના યતીઓની ઘણું દેહેરીઓ છે. | તેઓ જાતે ઓસવાળ હતા. તેમની બાલ્યાવસ્થામાં તેમના પિતાશ્રી મૃત્યુ પામ્યા હતા,
અને તેમનાં માતુશ્રી વિધવા થયાં હતાં. ભવિષ્યમાં તેઓ એક મહા શ્રીમદૂની બાલ્યાવસ્થા ચમત્કારિક મહાત્મા નીવડવાનાં ચિહે તેમનામાં બાલ્યાવસ્થાથીજ
અને અદ્ભુત સ્મરણશક્તિ. માલુમ પડતાં હતાં. તેમનાં માતુશ્રીને દરરોજ ગુરૂની પાસે જઈને ઉપા
શ્રયમાં “ભક્તામર સ્તોત્ર” સાંભળવાનો નિયમ હતો. ચોમાસાના એક દિવસમો ઘણા વરસોન હલ થાય તે પિતાનું શરીર નરમ હોવાથી ગુરૂ પાસે