Book Title: yashovijayjinu Jivan Ane Temnu Gujarati Sahitya
Author(s): Buddhisagarsuri
Publisher: Jain Shwetambar Murtipujak Boarding
View full book text
________________
[ ૧૬ ]
પ્રગટ થાય છે. પ્રેમભક્તિના ઉદ્દગારો ખરેખર પરાભાષારૂપ હોવાથી ભક્તિના આધિન ભાગવાન એવું જે કથવામાં આવે છે તે અક્ષરેઅક્ષર સત્ય કરે છે. પરાભાષાથી ઉઠતા ભક્તિના શબ્દોમાં એવી શક્તિ હોય છે કે તે ભક્તિના વિચારોને ફેલાવીને અપૂર્વ આનન્દ રસ પ્રગટાવી શકે છે. ભક્તિના રસમાં મસ્ત બનેલા ભક્ત પ્રભુને પિતાના હૃદયમાં લાવી શકે છે. યોગીઓ પણ જે પ્રભુને હૃદયમાં લાવવા અસમર્થ બને છે તે કાર્યને ભક્ત સહેજે સાધી શકે છે. ભક્ત પિતાના હૃદયમાં ધ્યેય પ્રભુની મૂર્તિને ભક્તિ બળથી ખડી કરે છે, અને ત્રણ ભુવનના નાથને પિતાના અણુ જેવા હૃદયમાં અર્થાત ન્હાના હૃદયમાં સ્થાપન કરવા સમર્થ થાય છે. અને તેની શાબાશી ભક્તને મળે છે. ભક્તિની ધૂનમાં મસ્ત બનેલા ભક્ત પ્રભુની સાથે જાણે સાક્ષાત વાત કરતા હોય એ મનઃસૃષ્ટિનો દેખાવ અને આપે છે. આવી ઉત્તમ ભક્તિની ધૂનમાં સાત્વિક આનન્દ રસનું આસ્વાદ કરીને શ્રીમદ્દ યશોવિજયજી સુવિધિનાથના સ્તવનમાં ઉપરના વિચારને મળતા શબ્દોમાં પ્રભુને ભક્તિના માહાભ્યથી હૃદયમાં ધ્યેયરૂપે પ્રગટ કરીને નીચે પ્રમાણે કથે છે.
सुबिधिनाथ स्तवन. લ પણ હું તમ મન નવિ માવુંરે, ગગરૂ મને દીલમાં ભારે. કુણને એ દીજે શાબાશીરે, કહો શ્રી સુવિધિ છણંદ વિમાસીરે. લધુ. ૧ મુજમન અણુ માંહે ભક્તી છે ઝાઝીરે, તેહ દરિને તું છે મારે; યેગી પણ જે વાત ન જાણેરે, તે અચરિજ કુણથી હુઓ ટાણેરે. લઘુ. ૨ અથવા થિર માંહે અરિ નમાવેરે, મોટો ગજ દરપણમાં આવે; જેહને તેને બુદ્ધિ પ્રકાશીરે, તેહને દીજે એ શાબાશીરે.
લધુ. ૩ ‘ઉર્ધ્વમૂલ તરૂવર અધ શાખા, છંદ પુરાણે એવી છે ભાષારે.
અજરિજ વાલે અચરિજ કીધુંરે, ભગતે સેવક કારજ સિંધુરે. લધુ૪ લાડ કરી જે બાલક બોલેરે, માતપિતા મન અભિયને તોલેરે;
શ્રી નયવિજય વિબુધન શિશેરે, જય કહે એમ જાણે જગદિશારે. લધુ. ૫ સુવિધિનાથના સ્તવનમાં ભક્તિનું આકર્ષણ અને ભક્તિરસથી ભક્તના કાર્યની સિદ્ધિનો અપૂર્વ ભાવ દેખવામાં આવે છે. ધ્યેય પ્રભુને ધ્યાનમાં ધારીને ભક્તમહાત્મા પિતાના સહજાન્ટનો ભક્તા બને છે. ભક્તિમય શબ્દોના આન્દોલનોથી જગતમાં ભક્તિના વિચારોથી વૃદ્ધિ થાય છે. અને તેથી દુનિયાને પ્રભુની ભક્તિને અપૂર્વ લાભ સંપ્રાપ્ત થાય છે. ભક્તની પરાભાષાથી જે ભક્તિના ઉદ્ગારો નીકળ્યા હોય છે તે શબ્દદ્વારા ઉગારોને જાણવાથી અન્ય મનુષ્યોના હદયમાં પણ તેવા પ્રકારને આનન્દ ખીલી ઉઠે છે. ભક્ત ખરેખર ભક્તિની ધુનમાં ચઢી જઈને પટાદિ દેના સત્વર નાશ કરીને પિતાના હૃદયને ચન્દ્રની પેઠે નિર્મળ બનાવે છે. અને તે પ્રભુની આગળ ન્હાના બાળક જેવો બની જઈને પિતાના મનમાં જે જે આવે છે તે પ્રભુને કહે છે. શ્રીમદ્ આવી ભક્તિના પરિણામમાં પ્રભુના બાળક બની ગયા છે અને પિતાના હદયની શુદ્ધતા કરીને તેમાંથી અપૂર્વ ભક્તિ રસના ઝરાને વહેવરાવીને આત્માની શીતલતાને પ્રાપ્ત કરે છે. શ્રીમદ્દ ઉપાધ્યાયજી પોતેજ ભક્તિના પાત્ર ભક્તરૂ૫ પોતે બનીને પોતાના હૃદયના ઉભરાઓ બહાર કાઢીને ભક્ત કવિના ખરા નામને દીપાવીને અન્યોને અનુકરણીય બને છે. શ્રીમદ્દ શુદ્ધ ભક્તિરસના રસીલા થઈને પરમાત્માની સ્તુતિ કરીને પ્રભુને એમ કહે છે કે હે પ્રભુ તમને મારા ઉપર કંઈ કામણ કર્યું છે કે જેથી મારું મન આપના ઉપર લાગી રહ્યું છે. પ્રભુના ઉપર પતે કામણ કરવાનું કહીને એમ પ્રકાશે છે કે હું પણ ભક્તિના કામણથી
