________________
વાણીનો સિદ્ધાંત
૪૪૩
વાણીનો સિદ્ધાંત
જ કર્યા કરે. શેર કે બે શેર આપતો હોય તો અમને બે શેર આપી દે. પણ આ તો નકામું આટલું બધું બે મણ આપવું, તે આપણે તો આટલું બધું આપ્યું નથી !
પ્રશ્નકર્તા ઃ આપ્યું ના હોય તો ક્યાંથી આવે ?
દાદાશ્રી : હા, કંઈ હિસાબ હશેને તે આવ્યો. તે પાછાં આપી દઈએ એને, એ શું ખોટું ?
વાગ્યું ગ્રામોફોત... એ તો બોલે બધાં, દરેક પોતપોતાનું બોલે, એ ટેપરેકર્ડો વાગ્યા કરે
‘અલ્લા હો, અલ્લા હો, અલ્લા હો,’ એવી પહેલા રેકર્ડ વાગતી હતી. એને ફોનોગ્રામ કહેતા હતા કે ?
છે, આ બરોબર નથી, આવું કેમ બોલે છે ?” એવું રીએક્શન પણ થઈ જાય છે.
દાદાશ્રી : ના, પણ એવું શેને માટે થવું જોઈએ ? જો એ રેકર્ડ જ બોલે છે, તમે જો જાણી ગયા છો કે આ રેકર્ડ જ બોલે છે, તો પછી એની અસર જ ના હોયને ?!
પ્રશ્નકર્તા : પણ પોતે નિશ્ચિત રૂપે માને છે, સો એ સો ટકા માને છે કે આ રેકર્ડ જ છે, છતાં એ રીએક્શન કેમ આવે છે ?
દાદાશ્રી : એવું છે કે એ રેકર્ડ જ છે, એવું રેકર્ડ તરીકે તો બધું તમે નક્કી કરેલું જ છે. અને ‘રેકર્ડ છે” એવું એકઝેકટ જ્ઞાન તે ઘડીએ રહેવું જોઈએ. પણ તે એકદમ રેકર્ડ પ્રમાણે રહી ના શકે. કારણ કે આપણો અહંકાર તે ઘડીએ કૂદે છે. એટલે પછી “એને’ ‘આપણે' સમજાવવાનું કે ‘ભઈ, આ રેકર્ડ વાગે છે, તું શું કામ બૂમાબૂમ કરે છે ?” એવું આપણે કહીએ ત્યારે પાછું મહીં ટાઢું પડે.
વણતોલ્યું - વણમાગ્યું ! આ તો મારી પચ્ચીસ વરસની ઉંમર, ત્યારની વાત છે. મારે ત્યાં એક જણ આવ્યો. તે દહાડે મને આ રેકર્ડની ખબર નહતી. તે મને બહુ જ ખરાબ શબ્દ બોલી ગયો, એ સગોવહાલો હતો. પેલાં સગાવહાલાની જોડે ઝઘડો ક્યે ક્યાં પાલવે ?! મેં એમને કહ્યું, ‘બેસોને હવે, બેસોને, હવે એ તો ભૂલ થઈ ગઈ હશે ? વખતે ભૂલ થઈ હોય આપણી.” પછી ચા પીવડાવી એમને ટાઢા પાડ્યા. પછી એ મને કહે છે ‘હું જાઉં છું હવે.” ત્યારે મેં કહ્યું, ‘પેલી પોટલી લેતાં જાવ તમારી. આ જે મને તમે પ્રસાદ આપ્યો હતો, તે મેં ચાખ્યો નથી. કારણ કે તોલ્યા વગરનો હતો, એ તે મારાથી લેવાય નહીં. મારે તો તોલાયેલો માલ હોય તો કામનું. વણતોલ્યો માલ અમે લેતાં નથી. એટલે તમારો માલ તમે લેતા જાવ.' એટલે પેલાં ટાઢાં પડી ગયાં.
અલ્યા, તોલ્યા વગર આપ આપ કરે છે ?! તે અમારાથી લેવાય કેમ કરીને ?! અમને તોલીને આપો. આ તો તોલતો જ નથી, આપ આપ
પ્રશ્નકર્તા : ગ્રામોફોન....
દાદાશ્રી : પહેલા ફોનોગ્રામ આવ્યું. પછી ગ્રામોફોન આવ્યું. તે અલ્લા હો, અલ્લા હો” બોલે. અમારો પથ્થર કાઢનારો એક પઠાણ હતો. તે હોટલમાં એ ય બેઠેલો ને હું ય બેઠેલો. હોટલમાં એ ય ચા પીએ ને હું ય ચા પીવું. તે “અલ્લા હો, અલ્લા હો’ તેવું પેલી રેકર્ડ બોલવા માંડી. એટલે આ પઠાણ તો આમ આમ ધૂણવા માંડ્યો. પછી ગબડી જ પડ્યો, પાછો ચા પીતા પીતા. ‘અલ્યા, એ રેકર્ડ વાગ્યા કરે, તેમાં તારું શું ગયું ?” હવે એમાં ગબડી પડવા જેવું શું હતું ?
ચાલો, તીર્થકરોની દ્રષ્ટિએ.. પ્રશ્નકર્તા : આ શું થાય છે ? આ ટેપરેકર્ડ થોડી વાગેને, તે વખતે એમ લાગે કે આ ટેપરેકર્ડ છે. પછી થોડીવાર વધારે બોલે ને એટલે મહીં જોઈન્ટ થઈ જાય, જુદાપણું રહેતું હતું તે ના રહે.
દાદાશ્રી : છતાં આપણને હવે આ બધી નિકાલી બાબત છે. પહેલાં તો આપણે એમ જાણતા હતા કે આ બધા માણસો બોલે છે અને તેથી
