________________
શબ્દોનું સૌંદર્ય
કોઇ ઉત્તુંગ ગિરિશ્ચંગની એક મોટી શિલા પર બેઠેલો પ્રવાસી સંધ્યા ટાણે નીખરતા મનોહર નૈસર્ગિક સૌંદર્યને દિલ ભરીને નીરખ્યા કરે છે, ચક્ષુ અને ચિત્ત બંને ચમત્કૃતિ અનુભવે છે, પાઉચમાંથી કેમેરા કાઢી આ દિલહર પ્રાકૃતિક શોભાની તસવીર ઝડપે છે, ખીલેલા અદ્ભુત સૌંદર્યને કાયમ માટે તસવીર દ્વારા સંઘરી રાખે છે.
કોઇ વાચંયમ મહાશયના મુખમાંથી એવા હૃદયંગમ શબ્દો ઝરે છે કે કાન અને હૃદય તેના સૌંદર્યનું પાન કરીને તરબતર થઇ જાય છે. તે શબ્દોનું શ્રવણ સંપૂર્ણ અસ્તિત્વને અનેરા આલાદનો ચેપ લગાડે છે. તે શબ્દો વગર આયાસે સ્મરણમાં રહે છે. સ્મૃતિની તસવીર બનાવીને સાંભળનારને તે શબ્દોને કાયમ માટે સાચવી રાખવાનું મન થાય છે.
શબ્દને આવું સૌભાગ્ય ક્યારે મળે ? શબ્દોનું આવું સૌંદર્ય ક્યારે નીખરે ? શબ્દને તે માટે કેવા આભૂષણ પહેરાવવા ?
પૂર્વધર મહર્ષિ શ્રી ધર્મદાસગણિ મહારાજા શ્રી ઉપદેશમાલા ગ્રન્થના એક શ્લોકમાં ભાષાના આઠ ભૂષણોને ઓળખાવીને સુંદર શબ્દોના સ્વામી બનવાની સહુને સોનેરી શિખામણ આપે છે.
આ નાનકડા શો-કેસમાં તે આઠ આભૂષણોને સરસ રીતે ગોઠવ્યા છે...પહેલા જરાક જોઈ લો...ગમી જાય તો લઇ લો.તમારા શબ્દોને પહેરાવી લો...શોભી ઊઠશે તમારા શબ્દો...તેના લસલસતા સૌંદર્યથી આવર્જિત બનીને સ્મૃતિની દાબડીમાં સહુ કોઇ સાચવી રાખશે તે શબ્દો.
-મુનિ મુક્તિવલ્લભવિજય
