________________
અજોડ ક્ષમા-અનુપમ નમ્રતા- વિશિષ્ટ વાત્સલ્ય : દીક્ષા લેતાં પહેલાં પૂજ્યશ્રીએ અધ્યાત્મ કલ્પદ્રુમ નું અધ્યયન કર્યું હતું. અને એમાંથી “સમતા” અધિકારના એક શ્લોકે પૂજ્યશ્રી પર એવું તો જાદુઇ કામણ કર્યું કે જીવનમાં કદીપણ ક્રોધ ન કરતાં હંમેશાં સહનશીલ બની સમતા રાખવાનો પૂજ્યશ્રીએ દૃઢ સંકલ્પ કરી લીધો અને જીવનભર એ સંકલ્પને ચુસ્તતાપૂર્વક વળગી રહ્યા. સમતાની કસોટી કરી લે એવા અનેકવિધ પ્રસંગોમાં પણ પૂજ્યશ્રી હેમખેમ પસાર થઇ જતા. “મ સ્વો, નમ વાણો ગૌર નમ ગાયો” એ સૂત્રને તેઓશ્રીએ અદ્ભુત રીતે જીવનમાં વણી લીધું હતું. નાના નાના બાલ મુનિવરોને દીક્ષા આપીને વાત્સલ્યવારિધિ પૂજ્ય ગુરૂદેવશ્રી માતાથી પણ અધિક વાત્સલ્યભાવે એમનો ઉછેર કરી જાણતા. ક્યારેક કોઇ બાલમુનિને ઠપકો આપવાનો પ્રસંગ આવતો ત્યારે પણ સાંજે પ્રતિક્રમણ વખતે બધા સાધુઓની ઉપસ્થિતિમાં પૂજ્યશ્રી સામેથી એ મુનિ પાસે ‘મિચ્છા મિ દુક્કડમ્’ માંગવામાં જરાપણ નાનમ અનુભવતા ન હતા...
‘સાગરવર ગંભીરા' : ચતુર્વિધ સંઘની કોઇપણ વ્યક્તિના ગમે તેવા દોષો કે અપરાધો જોવા સાંભળવા છતાં પૂજ્યશ્રી કદીપણ કોઇને તરછોડતા કે તિરસ્કારતા નહિ. પરંતુ ખૂબ જ ધીરજ રાખીને ક્યારેક યોગ્ય અવસરે વાત્સલ્યભાવે એવી કુશળતાથી મીઠી ટકોર કરતા કે સામી વ્યક્તિને પોતાના અપરાધનું ભાન થાય અને પશ્ચાત્તાપપૂર્વક એ વ્યક્તિ પોતાની ભૂલને અચૂક સુધારી લે.
ભવ રોગ મહાવૈધ : જ્ઞાનસત્રો-પરિષદો-વિદ્યાપીઠો વિગેરેના માધ્યમથી પોતાના સંપર્કમાં આવતા અનેક યુવાનો, મુમુક્ષુઓ તથા શિષ્યવૃંદને વાત્સલ્યભાવે ભવ આલોચના કરાવવા દ્વારા પાપશલ્યોનું સફળ ‘ઓપરેશન’ કરનારા પૂજ્યશ્રી ખરેખર ભવ રોગના કુશળ મહાવૈદ્ય હતા... તેવી જ રીતે શરીરમાં કર્મસંયોગે ઉત્પન્ન થતા વિવિધ વ્યાધિનું નિવારણ કરવા માટે પણ હિંસાજન્ય એલોપથી દવાઓથી દૂર રહીને ઘઉં નો લોટ, પાણી, થુંક, શિવામ્બુ, કાચા ચોખા, સુંઠ વિગેરે તદન સાદા, ઘરગથ્થુ ઉપચારો જ કરતા અને શિષ્યવૃંદને પણ એવી જ સલાહ આપતા. દીક્ષાના પ્રારંભિક વર્ષોમાં ઉત્પન્ન થયેલ ભગંદર જેવા ભયાનક રોગમાં પણ બે ટાઇમ વ્યાખ્યાન, વૈયાવચ્ચ વિગેરે જવાબદારી સારી રીતે અદા કરતા રહેવાની સાથે માત્ર માટી-પાણીના સાદા ઉપચારથી જ પૂજ્યશ્રીએ એ વ્યાધિને મટાડ્યો હતો. એવા બીજા પણ અનેક પ્રસંગોમાં પૂજ્યશ્રીની સહનશીલતા, ધીરજ, સાદગી, આચારચુસ્તતા વિગેરે અનેક ગુણોનાં નજીકથી
30
€96
