________________
(20)
પત્રાંક -૭ 'ક્ષમાનો દિવ્ય સગુણ કેળવવાની અમોઘ ચાવી | સ્વદોષ દર્શન - પર ગુણ દર્શન (Positive Thinking
'સવળી વિચારણા) પર્વાધિરાજ શ્રીપર્યુષણ મહાપર્વનું પ્રાણરૂપ કર્તવ્ય હોય તો તે છે ક્ષમાપના’. જો સમ્યફ પ્રકારે ઉત્કૃષ્ટ ભાવથી ક્ષમા માગવામાં આપવામાં કે રાખવામાં આવે તો કેવલજ્ઞાન પ્રગટાવવાની અમોધ તાકાત ધરાવે છે. પરંતુ એવી સાચી ક્ષમાપનાનું આદાન-પ્રદાન તો જ શક્ય બને કે જ્યારે પાયામાં સ્વદોષદર્શન અને પરગુણદર્શન જેવાબે મહાન સદ્ગણોવિદ્યમાન હોય.
એક હાથે તાળી વાગતી નથી તેમ ઓછેવત્તે અંશે ઉભયપક્ષે ભૂલ થયા વિના ઉભય પાક્ષિક વેરબંધન થતું નથી. જો આપણે અહંકારને અળગો કરીને આપણી ભૂલનું દર્શન અને બીજાના ગુણોનું કે ઉપકારનું દર્શન કરીને તેનો સ્વીકાર કરતાં શીખીએ તો આવી સાચી ક્ષમાપના શક્ય અને સહજ બની શકે છે. ચાલો આપણે વિવિધ દષ્ટાંતોમાંથી પ્રેરણા મેળવીને સ્વદોષ દર્શન – પરગુણદર્શનની કળા દ્વારા સમાના દિવ્ય સદ્ગણોને આત્મસાત કરીને કૈવલ્યદશા પ્રકટીકરણની દિશામાં આગળ વધીએ.
(૧) ચંદનબાલા અને મૃગાવતીજીની ક્ષમાપનાઃ
એક વખત જ્યોતિષી દેવોના ઇન્દ્ર, ચન્દ્ર અને સૂર્ય પોતાના મૂળ વિમાન દ્વારા ભગવાન શ્રી મહાવીરસ્વામીને વંદન કરવા આવ્યા (આ ઘટના ૧૦ અચ્છેરા (આશ્ચર્ય) પૈકીની એક છે.) તેમના પ્રકાશના કારણે સાંજે પણ મધ્યાહ્ન સમય જેવું અજવાળું રહ્યું. ચોથા પ્રહરની દેશના શ્રવણ કરીને તેઓ જ્યારે પાછા ગયા ત્યારે એકાએક અંધારું છવાઈ ગયું. દેશના સાંભળવા આવેલા સાધ્વીજી ચંદનબાલા અપ્રમત્ત અને સમયજ્ઞ હોવાથી સમયસર ઊઠીને ઉપાશ્રયે પહોંચી ગયા હતા. પરંતુ તેમના શિષ્યા મૃગાવતી સાધ્વીજીને ખ્યાલ ન રહેતાં ઉપાશ્રયે પહોંચતાં અંધારું થઈ ગયું હતું. તેથી ગુરૂણીજીએ ઠપકો આપ્યો કે, “તમારા જેવા કુલીન સાધ્વીજીએ અંધારું થઈ જાય ત્યાં સુધી ઉપાશ્રયથી બહાર રહેવું ઉચિત ન ગણાય.” આ સાંભળીને
accee
ત્ર 87
eeeeeee#
