________________
તેમણે એ ભાઈને પ્રેમપૂર્વક પૂછ્યું, ‘તમે મને જણાવી શકશો કે તમે અત્યાર સુધીમાં કઈ કઈ રીતે નવકારની આરાધના કરી અને કેટલા નવકાર ગણ્યા?' પ્રત્યુત્તરમાં એ ભાઈએ પોતાના હાથ દેખાડતાં કહ્યું, “આ જુઓ ૩૬ વર્ષોથી નવકાર ગણતાં ગણતાં મારી આંગળીના ટેરવા ઘસાવા લાગ્યા! પ્રાચીન હસ્ત લિખિત પ્રતો વિગેરેમાં દર્શાવેલા તથા મહાત્માઓ પાસેથી સાંભળેલ એવી કોઇ પ્રક્રિયા બાકી નથી કે જે મેં ૩૫ વર્ષની સાધના દરમ્યાન અજમાવી ન હોય! અરે, શિયાળામાં કડકડતી ઠંડીમાં ઠંડા પાણીમાં ઊભા રહીને તથા ઉનાળામાં ચારે બાજુ અગ્નિના તાપ વચ્ચે રહીને પણ મેં નવકાર જાપના પ્રયોગો કર્યા છે. પરંતુ પરિણામ શૂન્ય જ આવ્યું છે. ન તો મને કોઇ ચમત્કાર અનુભવાયો છે કે ન તો માનસિક શાંતિનો પણ અનુભવ થયો છે એટલે જ કંટાળીને ૩૫વર્ષો પૂર્વેમાતા પાસેથી જે નવકાર મંત્ર શંખેશ્વર દાદા સમક્ષ હું શીખ્યો હતો તે આજે દાદાને પાછો આપવા માટે જ હું અહીં આવ્યો છું, માટે મહેરબાની કરીને નવકાર મંત્રના મહિમાવિષે હવે વધારે કાંઇપણ ઉપદેશ આપશો નહીં..!”
ચેતના આ સાંભળીને ક્ષણવાર તો કિરણભાઈ પણ સ્તબ્ધ થઇ ગયા. મહામંત્રના પ્રભાવ વિષે તેમને પૂરેપૂરી શ્રદ્ધા હતી, તો બીજી બાજુ ૩૬ વર્ષોની સાધના છતાં પરિણામ શૂન્યતાનું દષ્ટાંત પણ તેમની સામે પડકારરૂપ હતું.
છેવટે તેમણે મનોમન ગુરૂદેવનું શરણું લઇ નવકારનું સ્મરણ કર્યું અને બીજી જક્ષણે તેમના મનમાં વિચાર ઝબકી ગયો કે, “આ ભાઇએ બાહ્ય વિધિઓ તો ઘણી કરી છે. પરંતુ અત્યંતર વિધિમાં ક્યાંક કચાશ હોવી જોઇએ. તે વિના આવું બને જ નહીં.'
એ કચાશ (નબળી કડી) શોધી કાઢવા માટે તેમણે એમના વ્યાવહારિક જીવન વિષે થોડી પૂછપરછ કરી. તેમાં એમના નાનાભાઇની વાત નીકળતાં જ તેઓ એકદમ આવેશમાં આવીને કહેવા લાગ્યા કે, “એ હરામખોરનું નામ પણ મારા મોઢે બોલાવશો નહીં. નાની ઉંમરમાં અમારા માતા-પિતા ગુજરી જતાં મેં મોટાભાઇ તરીકે મારૂં કર્તવ્ય સમજીને તેનું પાલન પોષણ કર્યું. ભણાવી ગણાવી ધંધે ચડાવી લગ્ન કરાવી આપ્યા. પરંતુ લગ્ન પછી પોતાની પત્નીની ઉશ્કેરણીથી પ્રેરાઇને તેણે મારી પાસેથી વધુ મિલકત પડાવવા માટે કોર્ટમાં કેસ માંડ્યો છે. એ નાલાયકે બધા ઉપકારો ભૂલી જઈને મારી ઉપર અપકાર કર્યો છે. એટલે હવે તો હું એને છોડીશ નહીં. મેંપણ એની સામે કેસ માંડ્યો છે. મારું ગમે તે થાય પરંતુ એકવાર તો એને બરાબર બોધપાઠ આપીશ કે કેટલી વીશીએ સો થાય છે.” ઇત્યાદિ આવેશમાં ઘણું બોલી ગયા પછી એ * 71
9
