Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 22

Scanned by CamScanner
प्रस्ताविक
संग्रहः
4॥११॥
शिखामण तो दइये तेने, जेने शिखामण लागे । वांदराने शीखामण देतां, सुघरीनो माळो भांगे ॥ २७८ ॥ सुम शीयाल ने काचबो, परघर पोहोळा थाय । समो आवे घर आपणे, तो अंग संकेली जाय ॥२७९ ॥ मुरतसे कीरत बडी, विना पंख उड जाय । सुरत तो जाती रही, कीरत कभी न जाय ॥ २८०॥ मुखीया दुःख देखे नहि, जमेल न जाणे भूख । भोजन त्यारे सांभळे, काळे ककळे कुंख ॥ २८१ ॥ सोनु रूपु सोनी चोरे, नंग बदले जडीयो । मोडा आवी चवेणु मागे, ए सुतार ने कडीयो ॥ २८२॥ सोये फलु हजारे का[, तेथी अधिक नीच जाणुं । जो पडे अंधेसे काम, तो लज्जा राखे सीताराम ॥२८३ ॥ सो बोगा सो बोगली, सो बोगणका बच्चा । गुरुजी मारे गप्पा, चेला जाणे सच्चा ॥ २८४ ॥ सो बोगा सो बोगली, सो बोगणका बच्चा । हकडो केवे गप्प, मींडो केवे सच्च ॥ २८५ ॥ स्त्री पियर नर सासरे, संजमिया स्थिरवास । ए त्रण होय अळखामणां, जइ कोइ करो तास ॥२८६ ॥ स्त्री तो पाकी बोरडी, होस सहुने थाय । सौने लागे वालही, मूलवी नावे काय ॥ २८७ ॥ हडफामां तो हडीयु काढे, पटारामां पाणा । जगो पूछे भगाने, काले शेना लेछु दाणा ॥ २८८ ॥ हंस सरोवर पीत कुण, विपत पडे उड जाय । साची प्रीत जलकमलकी, दोनु साथ मुकाय ॥ २८९ । हंसकी शी पीत कीजीये, जळ सुके उड जाय । साची भीत सेवाळकी, जळ मुके मुकाय ॥ २९ ॥ हंस बगला एकरंग, मान सरोवर मांहि, बगला दुढे माछली, इंसा मोती चाही ॥ २९१ ॥ हाथ घसे मुंआ हणे, जीमे तालु दीध । मरण वेलाये सांभरे, हा में धर्म न कीघ । २९२ ॥
H
॥११॥