Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 49

नारीने तो नर घणां, शाझा साथै प्रीत । नारी पेलो नर मले, ए कोना कुळनी रीत ॥ ६५० ॥ सोमडाबाजी उंची उंची घुघवे, नीचे पडे लाळ । ए वरत न बरते, तेनो बाप खेतरपाल ॥ ६५१ ॥ पतंग
आडु नाखु पाडु नाखु, पाडाना पग वाढी नाखु । आगळ पाछळ आंख फेरवो, तो पण पाडु वांसे मे वांसे पढायो आभ विण चांदो उगीयो, जळ विण बुड्यो हंस । थड विण चंपो मोरीयो, ते जोवा गइती महारा कंत ॥ ६५३॥ आभलं पडी पण भांगी नही, कटका थया बे चार । वगर पांखे उडी गइ तमे चतुर करो विचार ॥ ६५४ ॥ रात्री अहींथी नाख्यो वालोळीयो, उग्यो अमदावाद । फळ फूल मालवे, शींग झालावाड ॥ ६५५ ॥ चंद्रमा शींग सहित जे जनमीयो, जोबनमां शींग मांय । जोवन फीटी वृद्ध थयो, शींग फरीने थाय ॥ ६५६ ॥ चंद्रमा छ पगनुं छंछु मंछु, नाम लेता जुओ । नाम लइने कहुं हुं भाइ, जुओ जुओ जुओ ।। ६५७ ॥ जु छपगनुं चीपट, चौटे चाल्यु जाय । राजा पुछे राणीने, ए कयु जनावर जाय ॥ ६५८ ॥ जु नारीये नर वधारीयो, नारी नरने पेट । चतुर हो तो समजी लेजो, बेठी छांया हेठ ॥ ६५९ ॥ उबेइ पाथी मोडुं पुंछ, माथाथी मोटी आंख । राजा भोज विचार करीने, उत्तर तेनो भांख ॥ ६६० ॥ वीड भरे फाळ पण मृग नहि, नहि ससलो नहि श्वान । मों उंचु पण मोर नहि, तमे समजो चतुर सुजान ।। ६६१ ॥ देडको पढतो पण पंडित नहि, पूर्यो पण नहि चोर । चतुर हो तो चेतजो, मधुरो पण नहि मोर ।। ६६२ ॥ पोपट सारिंगे सारिंग गळ्यो, सारिंग आव्यो धाय । कुलको सारिंग जो रखु, तो मुखको सारिंग जाय ॥ ६६३ || मोर जेने खाधे विष चढे, तेने जो कोइ खाय । रमे कुमारी बाजीये, ये अंधाणीपे राय ॥ ६६४ ॥
Scanned by CamScanner