Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 48

प्रस्ताविक दुहा संग्रह:
॥ २३ ॥
+6323
घोळ ने धमक दीये, लही चढयूँ तोले । चतुर होतो चेतशो, मूरख कांइ न बोले ॥ ६३५ ॥ एलची
पीयु जाजो पाटण शहर, बहोरजो हलदर ने हीर। एक चीज एवी बहोरजो, जेने माथे चार शीग ॥ ६३६ ॥ वींन नगरमां नागी फरे, वनमां पहेरे चीर । ते तो तमे लावजो, महारी सगी नणंदना वीर ॥ ६३७ ॥ सोपारी छ माणसनुं साटवेल, माणसनुं शुं पडयुं । वाणीने बांधी गांडी, भांगीने झुको कर्यु ॥ ६३८ ॥ नागरवेलना पान कोणे हीमालो सेवीयो, कोणे सेवी आग। कोणे करवत मुकाबीया, कइ राणीने काज ॥ ६३९ ॥ काथो चूनो सोपारी माथा केरो गोफणो, हैया केरो हार । दीने करूं दीकरो, राते करु भरथार ॥ ६४० ॥ साडलो [नागरवेलीने काजे आद्याक्षरविण जगजोबाडण, अंत्याक्षर विण मीढुं । मध्याक्षर बिण सहु संहारण, ते में नजरे दीतुं ॥ ६४१ ॥ काजल अंग का दांत उजळा, चाले घम्मर चाल । सासु बहुने दीकरी, ए त्रणनो एक भरथार ॥ ६४२ ॥ घूढलो एक नरे नरने गल्यो, तेथी शोभे तन । ए तो उत्तम जन गणो, समजो तमे सज्जन ॥ ६४३ ॥ डगलो कर शोभे नहि मुद्रिका, शिर छत्र नहि तात । ताप हरे जाता नहि, ते छे जग विख्यात ॥ ६४४ ॥ छत्री कुत्ता मारण जगतरण, अडवडीया आधार । कथा तुं मत वीसरे, होंकारे हथीयार ॥ ६४५ ॥ लाकडी लाकडानो बांको, घडनो आटो खाय । एक तमाची आपुं तो, भों भों करतो जाय ॥ ६४६ ॥ ढोल जीव विनानुं जानवर, दो सुख प्रत्यक्ष दीठ । पीठ खवरावी पीटीये, बोले मधुरो मीठ ॥ ६४७ ॥ सुदंग देका जेसा दडदडे, ने पत्थर जेसी काया । वानर जेसा पुंछ लगाया, देखो जनावर केसा ॥ ६४८ ॥ जंजरी चोखंडी नगरी बनी, छ चार दरवाजा । सोळ राजा ने सात सीपाइ, यो उत्तर महाराजा ॥ ६४९ ॥ सोगठाबाजी
॥ २३ ॥
Scanned by CamScanner