Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 51

Scanned by CamScanner
गढ कोठगने कांकरे, पथरा चोकी करे। एक नारीने कारणे, लाखो जीव मरे ।। ६८० ॥ पाणी वांको चुंको बावळीयो ने, तेल गलायां खाय । ए वरत वरते नहि ते, आंटो मारवा जाय ॥ ६८१ ॥ पाणी बत जेवढी चरकली, ने दाल जेबडं फूल । काचा कमळ उतरे, तेनुं पाके याय मूल । ६८२ ॥ कुंभारनो चाक खीला उपर खेती करे, खळामां मुके आग । जेनो प्रभु पाघरो, ते घेर बेठो खाय ॥ ६८३ ॥ कुंभार माये मारे मोटे चणे, मुख न आवे दाणो । ए वरत वरते नहि तो, जीवतर खोयु जाणो ।। ६८४ ॥ मुतारखं वींघj काका रे म कौतुक दीर्छ, भर्या तळावमा तरतुं दीर्छ । पाणी छे पण पीतुं नयी, घास के पण चरतुं नयी ॥६८५॥ होडी भमे पण भमरो नहि, कोटे जनोइ पण ब्राह्मण नहि । लोट मागे पण बडवो नहि, तेल चढे पण हनुमान नहि। रेंटीयो घर शोभन उदर भरण, वंश वर्धन सुखरूप । लाळेथी जग वींटतो, ते मोकलावजोने भूप ॥ ६८७॥ सोल पांखनी चरकली, फर फर फरती फरे । अनाजने अरके नहि, तेल पीती चरे॥ ६८८ ॥ सोहागण सासरु, कन्यानुं मोसाल । विसामो विधवा तणो, ते तुं मुजने आल ॥ ६८९ ॥ पदमणीनी पुतली, हस्तिणी केरु हीर । चित्रिणीनी चरकली, तेने कोण पूरतु चीर ॥ ६९.॥ लाकडानी पुतली ने, लोढानी चाच । सांज सुधी रमे, त्यारे इंडा मुके पांच ॥ ६९१ ॥ ऋण पगे टीटोडी ने, डोके वांधी डोळी । ए बरत न बरते तेनो, बाप जगलो कोळी ॥ ६९२ ॥ बोरणी पंदर पगु ने पालु चाले, माथे डाकडमाळ । अमुरी वेळाये पाणी संचरी, में दीढुं रमता मलार ॥ ६९३ ॥
अनाज पावतो वावणीयो, बाठ पग बन्दना, खेडुतना, पांच दांता बावणीना मली पंदर पाथाय ।