Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 42

श्री प्रस्ताविक दुहा संग्रहः
॥ २३ ॥
घो ने धमक दीये, लही चढयुं सोले । चतुर होतो चेतशो, मूरख कांइ न बोले ॥ ६३५ ॥ एलची पीयु जाजो पाटण शहर, बहोरजो हलदर ने हीर। एक चीज एवी बहोरजो, जेने माथे चार शींग ॥ ६३६ ॥ लवींन नगरमा नागी फरे, वनमां पहेरे चीर । ते तो तमे लावजो, महारी सगी नणंदना वीर ॥ ६३७ ॥ सोपारी छ माणसनुं साटवेल, माणसनुं शुं पडयुं । ताणीने बांधी गांसडी, भांगीने भ्रुको कर्यु ॥ ६३८ ॥ नागरवेलना पान कोणे हीमालो सेवीयो, कोणे सेवी आग। कोणे करवत मुकाबीया, कइ राणीने काज ॥ ६३९ ॥ काथो चूनो सोपारी माथा केरो गोफणो, हैया केरो हार । दीने करूं दीकरो, राते करु भरथार ॥ ६४० ॥ साडलो [ नागरवेलीने काजे आद्याक्षर विण जगजीवाडण, अंत्याक्षर विण मीढुं । मध्याक्षर विण सहु संहारण, ते में नजरे दीडं ॥ ६४१ ॥ काजल अंग काळु दांत उजळा, चाले घम्मर चाल । सासु बहुने दीकरी, ए त्रणनो एक भरथार ॥ ६४२ ॥ चूडलो एक नरे नरने गल्यो, तेथी शोभे तन । ए तो उत्तम जन गणो, समजो तमे सज्जन ॥ ६४३ ॥ डगलो
कर शोभे नहि मुद्रिका, शिर छत्र नहि तात । ताप हरे जाता नहि, ते छे जग विख्यात ॥ ६४४ ॥ छत्री कुत्ता मारण जगतरण, अडवडीया आधार । कथा तुं मत वीसरे, होंकारे हथीयार ॥ ६४५ ॥ लाकडी लाकडानो बांकडो, घडनो आटो खाय । एक तमाचो आपुं तो, भों भों करतो जाय ॥ ६४६ ॥ ढोल जीव विनानुं जानवर, दो मुख प्रत्यक्ष दीठ । पीठ खवरावी पीढीये, बोले मधुरो मीठ ॥ ६४७ ॥ मृदंग देका जेसा दडदडे, ने पत्थर जेसी काया । वानर जेसा पुंछ लगाया, देखो जनावर केसा ॥ ६४८ ॥ जंजरी चोखंडी नगरी बनी, छ चार दरवाजा । सोळ राजा ने सात सीपाइ, द्यो उत्तर महाराजा ॥ ६४९ ॥ सोगठाबाजी
॥ २३
Scanned by CamScanner