Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 44

Scanned by CamScanner
प्रस्ताविक
संग्रहः
॥२१॥
गोळ गोळ फरती गाय, फरती फरती गाती जाय । दाणा दाणा खाय, पण पेट नहि मराय । ५७६ । घंटी पत्थर मटी थइ मेमदा, भोजन करतां गायं । एनुं अडधु अंग फुदडी फरे, तेनुं एलु सहु कोइ खाय ॥ ५७७ । घंटी चार तमुनु छोडीयु, जड भराव्यु ढुंठे । चतुर होय तो चेतजो, मृरख खाशे गोथे ॥ ५७८ ॥ घंटीनी पाटली हल हळवू ने जमीन पातळी, वावनारो चतुर मुजाण । हाथे वाव्यां ने हैये लण्यां, तमे समजो सहु सुजाण । ५७९ ।
हळ कहेतां कलम, जमीन कहेतां कागळ, हैये लण्यां कहेतां अक्षर वांचो एक जनावर ऐड, तेनी चांच बोले चैड । तेनो सरीयो सरदार, तेनी मूडी महदाल ॥ ५८० ॥ वरुनी कलम चतुरा चंचल चालती, थाकी गइ को दीस । पाछी लागी दोडवा, ज्यारे छेदु शीप ॥ ५८१ ५ वस्नी कलम इन्तासा मुनि राजा, इंतासा पूंछ । दोड जाय मुनिराम, पकड लावे पूंछ ॥ ५८२ ॥ सोय अने दोरो एक रांड चंदु मंदु, पहेरे इसका वाघा । वाघा पहेरी चटका करे, अंग बघा उघाडा ॥ ५८३ ॥ सोय अने दोरो अग्नि कुंडमांथी नीकळी नारी, जळ विना तो डुबकी मारी। पोते तरे ने पीयुनेतारे, एवात राजा भोज विचारे, सुंदर सरोवर जळ भयु, तेमां बुडे न कोय । तमो आवो त्यां मुघी, त्याग ते महारे होय । ५८५॥ दर्पण पांच उतनी पुतळी, मुख लाढाना दंत । नारी संमे नित्य रमे, चतुर विचारो संत ॥ ५८६ ॥ सांबेलु एक नारी दो घाघरा, छबके नाडां छो । माथे फरके पुंछडी, तेनो उत्तर दो। ५८७॥ त्राजवां छ पगनी चरकली, बे ताज बुजे । पेट वच्चे पुंछडी, एर्नु कांइ मुजे ॥ ५८८ ॥ त्राजवां पग विना इंगर चढे, मुख विना खडखाय । राजा पुछे वजीरने, ए कयु जनावर जाय । ५८९ ॥ देवता
EEKEष्टकमटर