Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 25

Scanned by CamScanner
पीति ऐसी कीजीये, जैसा टंकणखार । आप जले पर रीजवे, भांग्या सांधे हाड ॥ ३२३ ।। मन मेला तन उजला, बगला कपटी अंग । तासे तो कौवा भला, तनमन एक ही रंग ॥ ३२५ ॥ अभिमाने दुःख उपजे, अभिमाने जस जाय । मिथ्या अभिमाने कदी, जीवनो जोखम थाय ।। ३१५॥ चोसठ दीवा जो बले, वारे रवि उगंत । तस घर तोहे अंधारई, जस घर पुत्तम हुत ॥ ३२६ ॥ राज्यमोग संपत्ति सुकुल, विद्या रूप विज्ञान । अधिक आयु आरोग्यता, प्रगट धर्म फल बान ॥ ३२७॥ दुध पाणी जुदा करी, पीये छे जेम इंस । तेम सद्गुण शोधे गुणी, लेवा तत्त्वनो अंश ॥ ३२८ ॥ दुस्तर आ भवनिधि विषे, मोह मगर बलवंत । फेरवी गति गुफा विष, पीडा देत अनंत ॥ ३१९ ॥ उघाडो दीपक रखे, पतंग जेम जपलाय । तेम नारीना नेत्रमा, मूरख जन भरमाय ॥ ३३०॥ बादलना गर्जन थकी, श्वान हडकायु थाय । तेम स्वीना ठमकारयी, मूरख जन ललचाय । ३३१॥ धननी ज्यां लालच वधी, न गणे कुलनी लाज । दीकरी बेन गणे नहि, नमुणे दीन अवान ॥ ३३२ ॥ इजारो भेगा करी, लाखोमां ललचाय । अबजे पण संतोष नहि, उदर केम भराय ।। ३३३ ॥ राजा मंत्री मे सीपाइ, धनना भिक्षुक होय । लाग आवे मूके नहि, भूले भोला कोय ॥ ३३४।। माता के पिता रडे, रडे बहूला बाल । चाकर के शेठ ज रडे, तोय न छोडे काल ॥ ३३५॥ जेणे शुभ कारज कर्या, लइने सारो लाव । जरुर ते जीती गया, दुनिया मध्ये दाव ।। ३३६ ॥ समर्थ थइ राखे क्षमा, जुवान जीते काम । एज अधिक वखणाय छे, दाखे दलपतराम ॥ ३३७ ॥