Prastavik Duha Sangrah

Author(s): Manivijay
Publisher: Devchand Dalichand

Page 27

Scanned by CamScanner
आवे प्राणी एकलो, जाय एकलो आप । साथे पुत्र कलत्र नहि, साथे पुन्यने पाप ॥ ३५३॥ क्षण क्षण आवरदा घटे, घटे दिवस ने रात । आज करो हमणां करो, काल तणी शी वात ॥ ३५४ ॥ कादव कीट सम मानवी, लेश न कर अभिमान । हुं तुं आ संसारमा, ये दिनना मेमान ॥ ३५५ ॥ पूर्ण ज्ञानी जे जन हशे, ते गुण गंभीर थाय । सागर जल जुओ कदी, छलकायु नहि जाय ॥ ३५६ ॥ किंहां जन्म्या विहां उछर्या, किंहां लडाव्या लाड । तुलसी आ शरीर का, किंहां पडेगा हाड ॥ ३५७ ॥ दैव नचावे जेणी परे, तेम नाचे रंक राय । कुमारपाल नर सारिखा, परना धोवे पाय ॥ ३५८ ॥ विण पावकथी पर जले, अदेखातणु उर । अन्य तणी उत्कृष्टता, जोइ न शके जरुर ॥ ३५९ ॥ शके नहि गुण मेळवी, राखे हृदये रोष । अकलाइ पर उपरे, मिथ्या मुके दोष ॥ ३६० ॥ खीज्यो करडे कुतरो, भुख्यो करडे वाघ । विश्चासे करडे बागियो, दाग्यो करडे नाग ॥ ३६१ ॥ जे उगे ते आथर्म, फुले ते करमाय । जे उगे ते विणसे, जन्म्यो ते बली जाय ॥ ३६२ ॥ लोभे जग अंधो भयो, माने गयो विवेक । क्रोध करि तप बालीयो, दुःख लहे जंतु अनेक ॥ ३६३ ॥ मन विनाना प्रेममां, मजा न आवे लेश । लुण वगरनी रसवती, खाता न आवे टेश ॥ ३६४ ॥ जुगारी घर रिद्धडी, मर्कट कंठे हार । घेली माथे बेडलो, रहे केटली बार ॥ ३६५ ॥ मूरख जगना मानवी, शीख न माने सार । देता शीख देनारनु, रहे न मान लगार ॥ ३६६ ॥ विषधरनुं पय पानथी, विष कदि नव जाय । तेम मूरखने वोपथी, ज्ञान कदि नव थाय ॥ ३६७ ॥
S555