________________
412
अईमुत्तो आयो मुज साथे, रमतो काचली पाणी; केवल कमला उसकुं दीनी, याही कीरति नहि छानी०... जगतगुरु!०.॥५॥ चउद सहस अणगारमा मोटो, किनो कां तु पिछानी; अंतिम अवसर करुणासागर, दुरे भेज्यो जाणी०...जगतगुरु!०.॥६॥ केवल भाग न मांगत स्वामी, रहेत न छेडो ताणी; बिचमें छोड गये शिवमंदिर, लोकमां होत कहाणी; जगतगुरु०.७|| स्वामी कछ खिजमतमे कीनी, ताकी, याही कमाणी, स्वामी भाव लहे सुसेवक, याही वात नीपानी, ६ जगतगुरु!०.॥८॥ वीतराग भावे चेतनता, अंतरमूरति कराणी; खिमाविजय जिन गौतम गणधर, ज्योतिसे ज्योत मिलाणी...जगतगुरु!०.॥६॥
(46) श्री गौतमस्वामी, विलाप स्तवन वीर वेला आवो रे, गौतम कही बोलावो रे, दरिशण वेला दिजिओ होजी; प्रभु तुं निःसनेही, हुं ससनेही अजाण रे. वीर० १ गौतम भणे भो नाथ तें, विश्वास आपी छेतर्यो, परगाम मुजने मोकली तुं, मुक्ति रमणीने वर्यो, हे प्रभुजी, तारा गुप्त भेदोथी अजाण रे, वीर० २ शिवनगर थयुं शुं सांकडु के, हती नहीं मुज योग्यता; जो कयुं होत मुजने तो, कोण कोइ ने रोकता, हे प्रभुजी! हु शु मांगत भाग सुजाण रे. वीर० ३ मम प्रश्नना उत्तर दई, गौतम कही कोण बोलावशे, कोण सार करशे संघनी, शंका बिचारी कयां जशे, हे पून्य कथा कही पावन करो मम कान रे. वीर० ४ जिन भाण अस्त थतां तिमिर, मिथ्यात्व सघळे व्यापशे, कुमति कुशल्य जागशे वली, चोर चुगल वधी जशे, हे त्रिगडे बेसी देशना दीये जिन भाण रे, वीर० ५ मुनि चौद सहस छे ताहरे, वीर माहरे तुं ओक छे, टळवळतो मुजने मुकी गयां, प्रभु कयां तमारी टेक छे, हे प्रभु स्वप्नांतरमां अंतर न धर्यो सुजाण रे. वीर० ६ पण हुं आज्ञावाट चाल्यो, न मळे कोई अवसरे, हुं रागवश रखडं निरागी, वीर शीवपुर संचरे, हुं वीर वीर कहुं, वीर न दिये कांइ ध्यान रे. वीर० ७ कोण वीर ने कोण गौतम, नहीं कोई कोइनुं तदा, ओ राग ग्रंथी छूटतां, वळी ज्ञान गौतमने थतां, हे सुरतरु मणि सम गौतम नामे निधान रे, वीर० ८ कार्तिक मास अमास रात्रे, अष्ट द्रव्य दीपक मले, भाव दीपक ज्योत प्रगटे, लोको देव दिवाली भणे, हे वीर विजयना नर नारी धरे ध्यान रे. वीर० ६
