Prachin Chaityavandan Stuti Stavan Parvtithi Dhalo

Author(s): Dinmanishreeji
Publisher: Dhanesh Pukhrajji Sakaria

Page 600

551
मोटा; आगल होस्ये लालची, लोभी मन खोटा, आचारज ते आचार हिण प्राये प्रमादि; धर्म भेद करस्ये घणा, सहेजे स्वारथ वादी. ॥३१॥ को गुणवंत महंत संत, मोहन मुनि रुडा; मुख मीठा मायाविया, मनमांहे कूडा, करस्ये मांहो माहे वाद, परवादे नासे; बीजा सुपन तणो विचार, इम वीर प्रकाशे. ॥३२॥ कल्पवृक्ष सरिखा होस्ये, दातार भलेरा; देव धर्म गुरु वासना, वरि वारिना वेरा; सरल वृक्ष सविने दीओ, मनमां गह गहता; दाता दुर्लभ वृक्षराज, फल कुले बहता. ॥३३॥ कपटी जिनमत लिंगीया. वळी बबुल सरीखा; खीर वृक्ष आडा थया, जीम कंटक तिखा; दान देयतां वारसी, अन्य पावन पात्री; त्रीजो सुपन विचार कह्यो, जिनधर्म विधात्री. ॥३४॥ सिंह कलेवर सारिखो. जिन शासन सबलो; अति दुर्दीत अगाहनिय, जिम वाचक जमलो; परशासन सावज अज, ते देखी कंपे; चउथा सुपन विचार इम, जिनमुखथी जंपे. ॥३५॥ तपगच्छ गंगाजल सरिखो, मूकी मतिहिणा; मुनिमन राचे छिल्लरे, जीम वायस दीणा; वंचक आचारज अनेक, तेणे भूलवीया; ते धर्मांतर आदरे, जडमति बहु भवियां. ॥३६।। पंचम सुपन विचार अह, सुणीओ राजाने; छठे सोवन कुंभ दीठ, मइलो सुणी काने; कोकोमुनि दरिसण चारित्र, ज्ञानपूरण देहा; पाले पंचाचार चारु, छांडी निज गेहा. ॥३७॥ को कपटी चारित्र वेश लइ विप्र तारे; मइलो सोवन कुंभ जिम पिंड पापे भारे; छठो सुपन विचार अह, सातमे इंदिवर; उकरडे उत्पत्ति थइ, तेशुं कहो जिनवर. ॥३८॥ पुण्यवंतप्राणी हुस्ये, प्राही मध्यम जाति; दाता भोक्ता ऋद्धिवंत, निरमल अवदात; साधु असाधु जति वंदे, तव सरिखा कीजे; ते बहु भद्रिक भवियणे. श्यो ओलंभो दिजे. ॥३६॥ राजा मंत्री परे सुसाधु, आपो पु गोपी; चारित्र सुधु राखस्ये, सवी पाप विलोपी, सप्तम सुपन विचार वीर जिनवरे इम कहियो अष्टम सुपन तणो विचार सुणी मन गह गहियो. ॥४०॥ न लहे जिनमत मात्र जेह, तेह पात्र न कही; दीधार्नु परभव पुण्य फल, कांइ न लहीले; पात्र अपात्र विचार भेद, भोला नवी लहेस्ये; पुण्य अर्थे ते अर्थ आथ, कुपात्रे देहस्ये. ॥४१।। उखर भूमि दृष्ट बीज, तेहनो फल कहीओ; अष्टम सुपन विचार इम, राजा मन ग्रहिये; ओह अनागत सवी सरुप, जाणी तिणे काले; दीक्षा लीधी वीर पास, राजा पुन्यपाले ॥४२॥