Mahavira Charit

Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Prakrit Vidya Mandal Ahmedabad

Page 69

नामनी कन्या [पृ०४०]अनुपम रूप, यौवन वगरे गुणोथी युक्त हती. ते पोतानी सखीओ साथे बगीचामां जई फूलोने वीणती हती त्यारे त्यां तेणी सिरिदत्त नामना एक जुवान वाणियाने जोईने तेना उपर मोही पडी अने ए ज वखते कनकवती उपर कामे हवे पोताना बाणोना प्रहार करी तेने घायल करी नाखी. पछी ते केमे करीने एटले महामुशीबते पाछी वळी पोताने घरे आवीने एकदम ढीली थईने सुखशय्यामां पडी. कनकवतीनी व्याकुळता जोइने तेना घरनां माणसो भेगां थई गयां, तेमणे तेणीना शरीरना समाचार पूछया पण कशो ज उत्तर न मळतां ते लोकोए तत्काळ पूरता उपचार कर्या. हवे ते युवान सिरिदत्त पण कनकवतीने जोवाथी पोतानुं हृदय खोई बेठो अने तेनुं शरीर पण तत्काळ कामदेवनी अग्निनी ज्वालाओथी खवाई गयुं, तेने क्यांय पण चेन नथी. अने कमळनी पांखडी जेवी आंखवाळी ते कनकवतीनोज सतत विचार करतो रहेवा लाग्यो. एवामां ए सिरिदत्तने एक परिवाजिका मळी अने तेणीए तेने पूछचं के, हे पुत्र ! आम केम तारी आंखो शून्य-ऊजड थई गई छे. तेणे परिवाजिकाने का-हे भगवती ! हुं हुं कहुं ?
खीलेला कमळ जेवी लांबी आंखवाळी एक अबळा होवा छतां तेणीए मारं हृदय हरी लीधेल छे. आ जोतां मने मारु पुरुषपणुं निष्फळ जणाय छे. १
वळी, ए पूनमना चन्द्रनी जेवा मुखवाळी मात्र आटलुं करीने ज अटकी नथी पण हवे तो ते खरेखर मारं जीवन पण हरवा तत्पर थई छे. २
___www.jainelibrary.org