Mahavira Charit

Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Prakrit Vidya Mandal Ahmedabad

Page 109

१०४
खळ पुरुषोनां वचनोने शुं सांभळ्यां करवानां ? आम बोलता बोलतां रतनावलीए पोतानी धायमाताने पोताना जीवना सोगन दइने कहा के तुं काई अन्यथा न करोश, हमणां तुं मने सहायक था. जेनी आवी स्थिति थई तेने हवे प्रेमी थयेला सुखनुं शुं काम छे ? वळी
किंपाकवृक्ष- फळ तो खानारने तेनुं परिणाम छेवटे आपे छे पण प्रियनो संयोग तो शरू थतां थतां ज दुःख आपे छे ए भारे दुःख छे. १
पृ०६३] हताश-जेणे मनुष्योनी आशाने हणी-मारी-नाखेल छे एवा विधाताए प्रियना संगमथी थनारा सुखने खरेखर हाथीना काननी, वीजळीना झबकारानी अने मेघ धनुषनी चपलता भेगी करीने बनावेल छे माटेज मार्नु छ के प्रियना संगमर्नु सुख चपळ छे - अस्थिर-छे टकतुं नथी. २
प्रियना वियोगरूप विषना वेगनी महत्ता-वेगनुं माहात्म्य एटले ए विषना वेगनो प्रभाव पंडित लोको जाणे छे माटे ज तेओ बिलगय-बिलमां गयेला-सर्पनी पेठे विलगय-विलगक-विशेषे करोने लागेला अथवा विविध रीते लागेला प्रेमनो त्याग करे छे. ३
मातारूप धात्री बोली-हे पुत्री ! कया कार्यने माटे सहाय करवा सारु तुं मारी पासे मागणी करे छे ?
रतनावली बोली-हे माता ! असह्य विरहनी आगमाथी उठेली बळतराने लीधे परिताप पामेला एवा मारा पोताना-जीवननो नाश करवा माटे अर्थात् मरो जवा माटे.
धात्री बोली-हे पुत्री ! तुं उतावळी था मा, हजु सुधी तारा
___www.jainelibrary.org