________________
કુમ્મસ-અડદના બાકળા " | મુહાદ્ધિ-ફોગટ મેળવેલું ઉપ્પન્ન-પ્રાપ્ત થયેલ છે. | મુહાવી-અનિદાનજીવી નાઈ-ઘણું નહિ
| દુલ્લાહાઓ-દુર્લભ છે. હિલીજ્જા-નિંદે
મુહાદા-પ્રત્યુપકારની ઇચ્છા વિના આપનાર અખં-અલ્પ, થોડું
સુગઇ-સુગતિ પ્રત્યે ભાવાર્થ : હવે જો કોઈ સાધુ તેમાંથી આહાર ન લે તો પછી પ્રકાશવાળા પાત્રમાં (પોહોળા મોઢાવાળા પાત્રમાં) યતનાપૂર્વક હાથ તથા મુખથી નીચે ન વેરાય તેવી રીતે પોતે એકલો આહાર કરે ૯ક. તે આહાર તીખો, કડવો, કષાયેલો, ખાટો, મધુર અને ખારો હોય તો પણ, આ આહાર દેહના નિર્વાહના અર્થે મને મળેલો છે એમ જાણી, રાગદ્વેષ રહિતપણે જાણે સ્વાદિષ્ટ ઘી હોય નહિ ? તેમ માની તે ભોજન કરી લેવું. ૯૭. તે આહાર, હિંગ આદિના સંસ્કાર રહિત હોય, અગર વિરસ પૂરાણા ચોખાદિ હોય, શાકાદિ સહિત હોય અગર રહિત હોય, ઘણું વ્યંજન (શાક) હોય અગર થોડું વ્યંજન હોય, બોરનું ચૂરણ હોય કે, અડદનાં બાકળા હોય, પરિપૂર્ણ આહાર ન મલ્યો હોય, અગર મલ્યો હોય, તે અસાર હોય તો પણ સિદ્ધાંતની વિધિએ મળેલા નિર્દોષ આહારને નિંદવો નહિ, કારણ કે મંત્ર તંત્રાદિ વિના મળેલો છે. તથા સાધુ પોતે મુધાજીવી (એટલે જાત્યાદિ દેખાડ્યા વિના અગર નિદાન કર્યા વિના જીવન નિર્વાહ કરનાર છે, માટે તેણે સંયોજનાદિ દોષ લગાડ્યા વિના તે ભોજન કરી લેવું. ૯૮-૯૯. કાંઈ પણ ઉપકાર કર્યા વિના ફોગટ આહારાદિ દેવાવાળા દુર્લભ છે, તેમ મંત્ર, તંત્રાદિ કરામત દેખાડ્યા વિના કેવળ ધર્મ પરાયણ રહી આહાર લેવાવાળા દુર્લભ છે. આ મુધાદાઇ શ્રાવક, તથા મુધાજીવી સાધુ એ બંન્ને સમુદાય સુગતિમાં જાય છે. ૧૦૦. ઇતિશ્રી પિંડેષણાધ્યયનનો પહેલો ઉદ્દેશો સમાપ્ત.
II અધ્યયન પમ ઉદ્દેશો ૨ ગાથા ૧ થી ૫ II પરિગ્રહ સંલિહિરાણ, લેવામાયાએ સંજએ દુગંધ વા સુગંધ વા, સવ્વ ભુંજે ન છપુએ II સેજા નિસહિયાએ, સમાવશો ય ગોઅરે !
યાયાવયફા ભુચ્ચાણ, જઈ તેણ ન સંચરે શા અધ્યયન-૫ - - -
* * *
-
