________________
ન ચ ભોઅણમિ ગિદ્ધો, ચરે ઉછે અચંપિરોT. અફાસુએ ન ભુજિજા, કી.મુસિઆહs રિશા સંનિહિં ચ ન કુવિજજ, અણુમારું પિ સંજએ. મુહજીવી અસંબુદ્ધ, હવિજજ જગનિશ્મિએ ૨૪ લૂહવિતી સુગંતુકે, અuિછે સુહરે સિઆ. આસુસ્ત ન ગચ્છિા , સુચ્ચા ણ જિણસાસણં ગરપા!
ગાથા ૨૧ થી ૫ સુધીના અર્થ નલવિજન બોલે
ન કુબ્રિજા-કોપ ન કરે ઉવઘાઇએ-ઉપઘાત થાય એવું અણુમાયં-કિંચિત્ માત્ર કેણઉવાએણે-કોઈ પણ પ્રકારે કરીને હવિજ-થાય ગિણિજોગં-ગૃહસ્થની સાથે
જગનિસ્સિએ-જગતની નિશ્રાએ રહેનાર નિશ્રાણ-સર્વ ગુણવડે યુક્ત આહાર લૂહવિતી-લુખો આહાર રસનિજુઢનરસ આહાર સુસંતુ-ઘણા સંતોષી ભગં-સારો
અપિચ્છ-અલ્પ ઇચ્છાવાળા પાવર્ગ-ખરાબ
સુહરે-સુખથી
સિઆ-હોય પો-પૂછાએલો
આસુરત્ત-ક્રોધ પ્રત્યે અપુછો-નહિ પૂછાએલો
નગચ્છિજ્જા-ન જાય નનિદ્રિસેન કહે
સુચારું-સાંભળીને ગિદ્ધો-લાલચ નચરે-નજાયજિણસાસણં-જિન શાસ્ત્ર પ્રત્યે ચિંધનાઢ્યને ઘેર
ભાવાર્થ સાધુઓએ સાંભળેલું, અગર દીઠેલું, પરને ઉપઘાત કરવાવાળું વચન બોલવું નહિ. તેમ કોઈપણ ઉપાય કરીને ગૃહસ્થને લાયક કાર્ય આદરવું નહીં. ૨૧ કોઈએ પૂછે છતે અગર વગર પૂછે આ રસવાળો આહાર ઘણો સુંદર છે અને આ રસ વિનાનો આહાર ખરાબ છે; તેમ સાધુઓએ બોલવું નહિ. તથા ગોચરી આદિનો લાભ થએ છતે પણ આ નગર સારું છે, અગર ખરાબ છે વિગેરે કાંઈ કહેવું નહિ. ૨૨ મુનિઓએ ભોજનમાં આસક્ત થઈને ધનાઢ્ય ગૃહસ્થોને જ ઘેર ન જવું જોઈએ, પણ મૌનપણું ધારણ કરીને ધર્મ લાભ માત્ર બોલતાં જાણીતાં અને અજાણીતાં
થયન-૮
૧૫
