________________
અથંગયમિ-આથમે છતે
ન બિસએ-નિંદા ન કરે આઇચ્ચે સૂર્ય
બાહિર-બહારનાને, બીજાને પુરથ્થા-પ્રાતઃકાળ, સવારમાં
પરિભવે-તિરસ્કાર કરે આણુગ્ગએ-ન ઉગે
અરાણ-પોતાને આહારમાઇયં-આહારાદિકને
સમુક્કસે-વખાણે. ઉત્કર્ષ કરે અતિતિણે-કંઇ પણ ન બોલનારા
સુઅ-શ્રુત, વિધા અચવલે-અચપળ, સ્થિર
લાભે-વસ્તુનો લાભ અપ્પભાસી-થોડું બોલનારા
મસ્જિજ્જા-મદ કરે મિઆણે-મિતાહારી
જગ્યા-જાતિ (નો) હવિજ્જ-થાય, હોય
તવસ્સિ -ત૫ (નો) ઉરેદત-પોતાનું પેટવશ રાખનાર
બુદ્ધિએ-બુદ્ધિનો ભાવાર્થ : શ્રવણ ઇંદ્રિયને સુખકારીવેણુ, વીણાદિકના શબ્દોને સાંભળીને તેમાં રાગ ન કરવો જોઈએ તેમજ દારૂણ અને કર્કશ સ્પર્શોને કાયાએ કરી સહન કરવા જોઈએ. રકા મુનિઓએ સુધા, તૃષા, વિષમ ભૂમિ, ટાઢ, તાપ, અરતિ અને ભયને દીનતા વિના સહન કરવાં, કેમકે દેહને વિષે ઉત્પન્ન થતાં દુઃખોને સમ્યફ પ્રકારે સહન કરવાથી મહા ફળ થાય છે. ર૭ સૂર્ય અસ્ત થયા બાદ પ્રાતઃકાળમાં સૂર્યનો ઉદય ન થાય ત્યાં સુધીમાં આહારાદિ સર્વે મન થકી પણ ખાવાને ઇચ્છવાં નહિ. //ર૮ી સાધુઓએ દિવસે આહાર ન મળે તો પણ જે તે ન બોલવાવાળા સ્થિર અલ્ય ભાષી, મિત આહાર, અને જે તે આહારથી નિર્વાહ કરવાવાળા થવું જોઈએ. તથા થોડો આહાર મળે છતે દાતારની નિંદા ન કરવી. //ર૯ મુનિઓએ કોઈનો પરાભવ ન કરવો તેમ પોતાનો ઉત્કર્ષ પણ ન કરવો તથા શ્રત, લાભ, જાતિ, તપ અને બુદ્ધિનો મદ પણ ન કરવો જોઈએ. ll૩૦ગા.
સે જાણમજાણ વા, કટ્ટ આહમિએ પયં I. સંવરે ખિપ્પમખાણં, બીએ તે ન સમાયરે ૩૧ી. અણાયારું પરકમ્મ, નેવ ગૃહે ન નિન્હવે ! સુઈ સયા વિયડભાવે, અસંસરે જિદંદિએ Il૩શા અમોહં વયણે કુજા, આયરિઅલ્સ મહUણો!
તે પરિગિઝ વાયાએ, કનુણા ઉવવાય ll૩૩ અધ્યયન-૮
