________________
તા. ૧૦-૧૧-૧૯૬૪ ] બુદ્ધિપ્રભા ભય અને ઠેષના દેથી જે નિવૃત્ત પથરાય છે. દુનિયા પુરુષોથી ભરેલી છે એ જગતના સાચા મહાવીર છે! છે પણ મારા દેવ તે તમે એક જ એ પિતાના વહાલસેયી જીવની જેમ છે. મારે ત્યાગ આપને સુખી કરી અન્યના જીવને પણ વહાલે માને છે; શકે, તે એ ત્યાગ મારો ધર્મ બનશે. આમ માની કેાઈના પ્રાણને એ નાશ સીતાએ રામને ભજયાં એમ કરતા નથી !”
સદાકાળ ભજતી રહીશ.” પતિની આવી વાતને યશોદા વર્તમાનને સુશીલ પત્ની સાંભળી રહે છે. સમજણ નથી પડતી, વહાલ છૂટે છે. એ પ્રેમભરી વાણીમાં પણ પતના અજંપાને એ સમજે છે.
બેલે છે. એ સ્વામીને તર્થી ઘણીવાર સમજાવે છે, નિકા લેવા વિનવે છે, પણ રામ
કેને ત્યાગ, યદા, તે એના એ ! હદયને રંગ એમ કંઈ મારાનો ત્યાગ જરૂરી છે, એ છૂટે? વર્ધમાન વળી કઇ ઉંડી અંતર- કરતાં મમવ બુદ્ધિને ત્યાગ વિશેષ ગુફામાં પ્રવેશી જાય છે.
જરૂરી માનું છું.' યશોદા એમને ઢેળે છે. વર્ધમાન છે તારા હાથને તારે નથી; સાવધ થતાં કહે છે: “યશોદા! પાણી
સંસાર આપણે હોઈને આપણે નથી. હેત તે રેકી લેત, જુવાની રોકી
એ બુદ્ધિ કરનારી છે.” શકાતી નથી. જરા ને મૃત્યુ એના દ્વાર પર ખડાં છે. આજે ખીલેલું “આ માણસ સંસારમાં સાચો કુલ કાલ સુધી નહિ રહે. સાંજના રાહ જોઇ શકે છે.” તડકાની જેમ જિંદગી અસ્ત થતી વધમાન વળી વિચારમગ્ન બની જાય છે. જીવનને નિત્ય વહેતું ઝરણું
જાય છે. યોદા મહાન પતિની મહાન ન માનતી! જિંદગી ચાર દિનની
મને ભૂમિકાને સમજનારી છે. પતિ ચાંદની છે. યદા! જે રાત વીતી
જમતા નથી; પત્ની જમતી નથી. ગઈ, એ હવે પાછી આવવાની નથી. પતિ
૧. પતિ અંગરાગને અડતા નથી, પત્ની અધર્મની વાત એળે ગઈ સમજ! 5) અષા પણ શકતી. તમને, સુધર્મની રાત સફળ થઈ સમજ!”
વ્યાકુળ વર્ધમાનને નીરખી, પતિ- પતિ રાજેશવથી વિમુખ રહે છે, પરાયણ થશેદા કહે છે –“રામી! મા જાતાવ છેએ ચહમ : આકાશમાં લાખ લાખ તારાઓ છે, નારી આત્મ વિલાનું વક્ત હણને પણ પૃથ્વી પર ચંદ્રમાને પ્રકાર ી છે.
