Book Title: Aafatoni Aandhi Vachhe Samruddhinu Shikhar U N Mehtanu Jivan Charitra
Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Torrent Limited
View full book text
________________
કલ્પના પણ ન કરી હોય ત્યાંથી કોઈ મહત્ત્વના વ્યક્તિની અણધારી મદદ કે હૂંફ મળી જાય.
પછીને દિવસે સવારે ઉત્તમભાઈ ઊઠ્યા ત્યારે થોડી બેચેની લાગતી હતી. થોડો તાવ પણ હતો. ડૉક્ટરે કમળાનું નિદાન કર્યું. કેન્સરની સારવાર માટે અમેરિકા જવાના હતા, પરંતુ એકાએક કમળો અવરોધ બનીને ઊભો રહ્યો. કમળો હોય તો અમેરિકા જઈ શકાય નહીં અને આમેય એવી સ્થિતિમાં અમેરિકા જવાનું સલાહભર્યું નહોતું. બે-ત્રણ દિવસ વધુ તાવ રહ્યો અને પાંચમા દિવસે તો કમળો ખૂબ વધી ગયો. કમળો એટલો બધો હતો કે એમાંથી બચવું મુશ્કેલ હતું.
એ વખતે અમેરિકાથી આ વિષયના નિષ્ણાત ડૉક્ટર શ્રી નવીનભાઈ પરીખ આવ્યા હતા. કેન્સરના નિષ્ણાત તબીબ ડૉ. પંકજ શાહને પણ બોલાવ્યા હતા, અને અમદાવાદના ખ્યાતનામ ફિઝિશિયન ડૉ. સુમન શાહને તો સતત સાથે રાખતા હતા. આ રીતે અમદાવાદના નિષ્ણાત ડૉક્ટરો દ્વારા ઉત્તમભાઈની સારવાર થતી હતી, પરંતુ સ્વાથ્યમાં કોઈ સુધારો જણાતો નહોતો.
કમળો થયાને નવેક દિવસ થયા હશે અને ઉત્તમભાઈએ શારદાબહેનને કહ્યું, “જીવ ખૂબ ઊંડે જતો હોય એવો મને અનુભવ થાય છે.”
શારદાબહેને પૂછ્યું, “આવું તમને શા પરથી લાગે છે ?” ઉત્તમભાઈએ જવાબ આપ્યો, “આજ સુધી ઘણી વાર તબિયત લથડી છે, બેચેની રહી છે. પણ ક્યારેય આજે થાય છે તેવો અનુભવ થયો નથી.”
પડોશમાં રહેતા સ્વજનસમાં ડૉ. રસિકભાઈ પરીખને બોલાવવામાં આવ્યા. એમણે આવતાંની સાથે ઉત્તમભાઈની પરિસ્થિતિ જોઈને કહ્યું કે તેઓ તો કોમામાં જઈ રહ્યા છે અને તાત્કાલિક સારવાર કરવામાં નહીં આવે તો વાત વણસી જશે. એમણે શારદાબહેનને સદ્ભાવથી પૂછ્યું, “મહેતાની જરૂરી કાગળો પર સહી લઈ લીધી છે ને ?” શારદાબહેને ગંભીર અવાજે કહ્યું, “એમનું કામ ઘણું વ્યવસ્થિત અને ચોક્કસ છે. સહી લેવાની જરૂર નથી.”
ડૉક્ટરોની પાસે હાથમાં માત્ર અર્ધા કલાક હતો અને જો ઉત્તમભાઈ “કોમામાં જાય તો તેઓ કેટલો સમય બેભાન રહે તેનો અંદાજ મૂકી શકાય તેમ નહોતો. કોમામાં બારેક મહિના પણ નીકળી જાય. વળી મગજને લોહી ન મળે તેથી અને કમળો હોવાથી મગજ અને શરીર બંનેને કેટલું નુકસાન થાય તે કલ્પના બહારની વાત હતી.
પહેલાં ડૉક્ટરોએ વિચાર્યું કે ઉત્તમભાઈને હૉસ્પિટલમાં દાખલ કરીએ, પરંતુ 118
