Book Title: Aafatoni Aandhi Vachhe Samruddhinu Shikhar U N Mehtanu Jivan Charitra
Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Torrent Limited
View full book text
________________
આપત્તિ વચ્ચે પણ શારદાબહેનનું સ્નેહ-પાત્ર સદૈવ છલકાતું રહ્યું !
શારદાબહેને પોતાના સમયની સામાજિક રૂઢિઓને બાજુએ મૂકીને પોતાની પુત્રીઓને કૉલેજના અભ્યાસ માટે શહેરમાં મૂકી હતી. નવો ચીલો પાડવાની હિંમત દાખવી હતી, તો રૂઢિચુસ્તતાને બદલે સચ્ચાઈને અપનાવવાની દૃઢતા બતાવી હતી. ભલે તેઓ પોતે જીવનના સંજોગોને કારણે વિશેષ અભ્યાસ કરી શક્યાં નહીં, પણ પોતાનાં સંતાનોનાં ભણતરમાં સહેજે કચાશ ન રહે તેની પૂરી કોઠાસૂઝ દાખવી. આથી જ વિરોધનો ક્યાંક ગણગણાટ થતો હતો, છતાં તે સહન કરીનેય એમણે સંતાનોને ભણાવ્યાં. આનું કારણ એ કે પોતાનાં સંતાનોનાં જીવનમાં ક્યારેય કોઈ મુશ્કેલી આવી પડે તો એમને કોઈની પાસે ઓશિયાળાં થઈને હાથ લાંબો કરવાનો વારો ન આવે.
આજે પણ શારદાબહેન મેમદપુરના કોઈ નાનકડા ગરીબ માણસના ઘરમાં બેસીને એ ગરીબની વીતકકથા સાંભળતાં જોવા મળે છે. એમણે હંમેશાં નાનામાં નાના માણસની સૌથી વધુ સંભાળ રાખી છે.
અમદાવાદની ઝાટકણની પોળનો એ અનુભવ આજે પણ ડૉ. ઠાકોરભાઈ પટેલની આંખ સામે તરવરે છે. ઘરમાં કામ કરતા નોકર નાનશાનાં લગ્ન હતાં. એ સમયે શારદાબહેન એને ત્યાં જાતે ચાંલ્લો આપવા ગયાં હતાં.
ઉત્તમભાઈ અને ‘ટોરેન્ટે’ પ્રગતિનાં શિખરો સર કર્યાં તેમાં શારદાબહેનનું પ્રદાન ઘણું મોટું ગણાય. અત્યારે અમદાવાદમાં વસતા ડૉ. કે. એચ. મહેતાના કહેવા પ્રમાણે શ૨ી૨માં જેવું કરોડરજ્જુનું સ્થાન છે, તેવું ઉત્તમભાઈની પ્રગતિમાં શારદાબહેનનું સ્થાન છે. એમના આ સ્વજને કહ્યું કે ખરાબમાં ખરાબ પરિસ્થિતિમાં પણ ખડકની જેમ અડગ રહીને એમણે ઉત્તમભાઈને પૂરેપૂરો સહારો આપ્યો અને એથીય વિશેષ પ્રોત્સાહન આપ્યું. જો એમને સ્થાને આ પરિસ્થિતિમાં કોઈ બીજી નારી મુકાઈ હોત તો ક્યારનીય ભાંગી પડી હોત, નાસીપાસ થઈને નિરાશાના ડુંગર તળે કચડાઈ ગઈ હોત.
શારદાબહેને અત્યંત વિકટ પરિસ્થિતિમાં પણ મનને સહેજે દુ:ખી કર્યા સિવાય, અવિરતપણે ઉત્તમભાઈને પ્રોત્સાહિત કર્યા અને જીવનના અઘરા પ્રશ્નોનો શારદાબહેને ઉકેલ શોધી આપ્યો. ભલે ભણતર ઓછું હોય, પણ ગણતર ગજબનું. એમણે આખા કુટુંબને તાર્યું અને વિકસાવ્યું.
એમના સ્નેહી ડૉ. રસિકલાલ પરીખે કહ્યું કે તેમણે વર્ષો સુધી “કૅપેબલ મૅન”ની માફક શારદાબહેનને ઉત્તમભાઈની માંદગીમાં ઊભાં રહેલાં નિહાળ્યા હતા. એમને દવા આપવાની, સમયસર યોગ્ય ભોજન આપવાનું અને સૌથી
153