________________
श्री वैराग्य शतक
श्रीवीतराग वचन प्रवहणनो आश्रय जो जनथीय कराय, तो दुःखसागर पार जईने मुक्तिपुरीनां सौख्य पमाय.
७४
विवेचन संसारमा सबडता कोई पण आत्माने जोईने, भवचक्रमां भमता कोई पण जीवने अवलोकीए, कर्मने पराधीन कोई पण चेतनने तपासीए, तो ते दु:खी ज देखाशे, दुःखथी विमुक्त कोई नहि लागे. शरीरनां, मनना, जन्मना, जराना, मरणना, आधि, व्याधि-उपाधिना दुःखो सौ कोईने वळगेला छे, पोताना अने परना सर्व दु:खो दूर करवानुं परम साधन 'करुणा' भावना छे. कोईने पण दुःखी जोई हृदय पीगळी जाय, ए दुःख जोई न शकाय, चित्त द्रवी जाय, मनमां एम थाय के : एनुं दुःख नाश पामे, ए सुखी थाय, माराथी बनता प्रयत्ने हुं तेनुं दुःख दूर करुं. बाह्य दुःखो करतां आत्माने आन्तरिक दुःखो खुब दुःखी करे छे. फरी फरी तेमांथी नवा ने नवा दुःखो जन्म पामे छे. ते दूर करवानी खास जरूर छे. करू णावाळो आत्मा-विश्वना सर्व जीवोनुं बाह्य के आन्तर दुःख धनथी ने सदुपदेशथी दूर करवा. असमर्थ छे, ते सर्व दुःखनो नाश करवानो फक्त एक ज उपाय छे. ने ते करुणानो विचार, विचार बळ ! सर्वे बळ करतां चडीयातुं छे. भावनानी ताकात बधी ताकात-करतां अधिक छे, जो मनमां एमज रमतुं होय के आ सुखी थवो जोईए. तो थाय ज ! केम न थाय ? माटे हंमेश विचारखुं के : सर्वे सुखी थाय, बधा दुःखो नाश
-
