________________
વૈરાગ્યકાલતા/શ્લોક-૨૯-૩૦-૩૧ ખલપુરુષો તે ગ્રંથમાં રહેલા દોષવિષને કંઠમાં ધારણ કરે છે અને સર્વત્ર તે ગ્રંથનું અવમૂલ્ય કરે છે અને ઉત્તમ પુરુષો તે ગ્રંથમાં રહેલા અમૃત જેવા પારમાર્થિક ભાવોને ગ્રહણ કરે છે. જેથી તે ગ્રંથ ઉત્તમ પુરુષો માટે કલ્યાણનું કારણ બને છે અને ખલપુરુષો તે ગ્રંથનું અવમૂલ્યન કરીને પાપની પ્રાપ્તિ કરે છે. lલા શ્લોક -
विघृष्यमाणोऽपि खलापवादैः, प्रकाशतां याति सतां गुणोघः । उन्मृज्यमाणः किमु भस्मपुञ्ज
र्न दर्पणो निर्मलतामुपैति ।।३०।। શ્લોકાર્ય :
ખલના અપવાદો વડે ઘસાતો એવો પણ સજ્જનોનો ગુણોનો સમુદાય પ્રકાશતાને પામે છે. શું ભસ્મjજો વડે કરીને સાફ કરાતું એવું દર્પણ નિર્મલતાને નથી પામતું? અર્થાત્ પામે છે. Il3oll ભાવાર્થ :
સંતપુરુષોએ રચેલા શાસ્ત્રમાં ખલપુરુષો દોષો ઉભાવન કરે છે, તેનાથી જ - લોકોને સંતપુરુષોના શાસ્ત્રોને જોવાની ઉત્સુક્તા થાય છે અને તે ગ્રંથને જોવાથી તેના ગુણોને જોઈને પ્રમુદિત થાય છે, તેથી તે ગ્રંથ લોકમાં વિસ્તારને પામે છે તેનું કારણ ખલપુરુષોનો અપવાદ જ છે. ll૩૦ના શ્લોક :
कथाऽन्यथा स्यान खलप्रलापैर्या सज्जनेनानुगृहीतभावा । प्रयाति विश्वेऽर्ककृतः प्रकाशो, न घूकपूत्कारपरम्पराभिः ।।३१।।
