________________
( ૪૦ ) ગુમાને છંદગી-ગાળી, ન આણું વીરની પાળી; જશે અન્ત અરે ! ખાલી, લઈ બસ પાપનો ભારે.... ૪ નકામા શોખને વામો કરે ઉપકારના કામો: અચળ રાખો રૂડા નામ, વિવેકી વાત વિચારે. ૫ સદા જિનધર્મને ધરજે, ગુરૂ “ભક્તિ” સદા કરજે; ચિદાનંદ સુખને વરજે, વિવેકી વાત વિચારો.. ૬
આ પ્રમાણે હોવા છતાં કોઈપણ નહીં સમજે તે હું ને મારૂં કરતાં કરતાં જેવા અનંતા ભવ નિષ્ફળ ગયા તેવી રીતે આ ભવ પણ નિષ્ફળ જશે અને જેમ મૃગને (હરણને) અચાનક સિંહ પકડીને મારી નાખે છે, તેવી જ રીતે કાળરાજા (મૃત્યુ) તને અહીંથી અચાનક ઉપાડી જઈ તારા જીવનને અંત લાવશે. તે વખત તારે એકલા સર્વ વસ્તુઓ સી, ધન, ઘર, હાટ, હવેલીઓ વિગેરે છેડીને ચાલ્યા જવું પડશે. શાસ્ત્રકાર કહે છે જે जहेह सीहो व मियं गहाय, मच्चू नरंणेइ हुअंतकाले। न तस्स माया न पिया न भाया, कालंमि तम्मि सहरा भवन्ति ।
જેમ સિંહ મૃગલાના ટેળામાંથી મૃગલાને પકડી જાય છે, તેવી જ રીતે અંતકાળે કુટુંબાદિકના ટેળામાં રહેલા આ જીવને મૃત્યુ પકડી જાય છે. તે પકડતી વખતે મરનાર જીવને માતાપિતા પ્રિયા ભાઈ કઈ ભાગી થતા નથી. અર્થાત દુઃખમાં ભાગ લેતા નથી–મરણથી છોડાવતા નથી. ન જવું હોય તે પણ જીવને બળાત્કારથી જવું પડે છે તે ચેકસ સમજ. મરવું એને સંદેહ હકીકત છે-શંકા વગરની વાત છે. મોટા મેટા માન્યાતા તથા રાવણ જેવા રાજાઓ, ચક્રવર્તિઓ, બલદે, વાસુદે, ઈન્દ્રો જેવા પણ સમય આવ્યો ત્યારે પોતપોતાના સ્થાન છેડી ચાલ્યા ગયા છે. તેઓ એવા બળવાન હતા કે આખી પૃથ્વીને ઉથલપાથલ કરી નાખે, છતાં એક ક્ષણવાર પણ આયુની સ્થિતિ વધારી
