________________
(૪૬ )
પૈાત્રાદિક પરિવાર વધારવા, રહેવા માટે નવા નવા બંગલા અનાવવા અને સાચી ખાટી રીતે પેાતાની માન પ્રતિષ્ટા વધારવી એમાંજ ગુંથાયેલા હાય છે; તેવા અજાગુ જીવા તેા માથી ભ્રષ્ટ થઈ સંસારશેરીમાં ભૂલા પડીને અનાદિ કાળથી ભટકયા જ કરે છે. તેવા જીવાને સાચુ સુખનુ સ્થાન જે મેક્ષ તે બહુજ દૂર રહે છે. તેને ખ્યાલ પણ તેવા અજાણુને આવતા નથી. તે સુખને પ્રાપ્ત કરવા ભાવના પશુ થતી નથી અને પેાતાની જીંદગીભરની કપટ, દગા, પાશલા, જૂઠ, ચારી, પરદારાગમન વિગેરેથી થયેલી અધમ દશાને દૂર કરવાના આત્મા સાથે વિચાર પશુ થતા નથી. એવા પ્રાણીએ સંસારમાં આસકત રહી આડા અવળા ગાથાં ખાધા કરે છે અને અનેક પ્રકારની ઉપાધિઓથી વ્યાપ્ત થઇ ભારે થતા જાય છે. એવા જીવાના મનના પિરામ, તેની પ્રવૃત્તિઓ, તેના વિચારો વિગેરે તપાસ્યુ હાય તા અનેક પ્રકારે સાંભળનારને પણ કંટાળે આવે તેવા હાય છે. આવી સ્થિતિમાં હું ચેતન ! મજા નથી. એ સ્થિતિથી ચારાસી લાખ જીવાયેાનિમાં નવનવા ભવા કરવા પડશે, તિર્યંચગતિમાં કુતરા, ખીલાડા, વ્યાઘ્ર, સિંહ, ઉંટ, સર્પ, ગધેડા, ઘેાડા વિગેરેના ભવા કરવા પડશે અને ભવભ્રમણ ઉભું રહેશે. માનવજીવન હાથ આવ્યા છતાં, દુર્ગતિના ભવા ઉત્પન્ન કર્યો, તેમાં કેટલું ખાણું ? કેટલું નુકશાન થયું? કદાચ તું હું ચેતન! એમ માનતા હઇશ જે મને મારાં માખાપ, સ્ત્રી, પુત્ર, મામા, માસી વિગેરે સુખ આપશે, તેથી તેએની ખાતર પ્રયાસ કરી કાંઇ પ્રાપ્ત કરી રાખું, અથવા તેઓના આધાર રાખી હું સંસારમાં મસ્ત રહું, તે તે પણ તારી માટી જબરજસ્ત ભુલ છે. જે જ્ઞાની મહારાજ કહે છે જે
કારણ
