________________
( ૭૮ ) અનૂ કૂલ આપે છે:-- હે રાજન ! આ આપણે આત્મા જ દુઃખની ભરેલી વૈતરણું કરનાર છે. આપણે આત્મા જ શાલ્મલી વૃક્ષના દુ:ખને ઉપજાવનાર છે. આપણે આત્મા જ મનવાંછિત, ઇષ્ટ વસ્તુ રૂપી દુધને દેવાવાળી કામધેનુ ગાય જેવું સુખને ઉપજાવનાર છે. આપણે આત્માજ નંદનવનની માફક આનંદકારી છે. આપણે આત્મા જ કમને કરનાર છે. આપણે આત્મા જ તે કર્મને ટાળનાર છે. આપણે આત્મા જ દુ:ખને ઉત્પન્ન કરનાર છે. આપણે આત્મા જ સુખને ઉત્પન્ન કરનાર છે. આપણે આત્માજ મિત્ર અને આપણે આત્માજ વેરી છે. આપણે આત્માજ તમામ કાર્ય કરનાર છે.” આવી રીતે અનેક પ્રકારે અનાથી મુનિએ તે શ્રેણિક રાજા પ્રત્યે સંસારનું અનાથપણું કહી બતાવ્યું. તેથી શ્રેણિક રાજા અતીવ સંતોષ પામ્યા. તે અંજળી કરીને બોલ્યા જે “હે ભગવન્! મને તમે બરાબર ઉપદેશ કર્યો, તમે યથાસ્થિત અનાથપણું કહી બતાવ્યું, હે મહાઋષિ! તમે સનાથ છે, તમે સબંધવ છે અને તમે સધર્મ છે. તમે સર્વ અનાથના નાથ છે. પવિત્ર સંયતિ ! હું તમને ખમાવું . તમારી હિતશિક્ષાને વાંછું છું. ધર્મધ્યાનમાં વિન્ન કરવાવાળું ભેગવિલાસ સંબંધી આમંત્રણ મેં આપને કર્યું હતું તે સંબંધીને મારે અપરાધ ખમાવું છું.” એવી રીતે સ્તવના કરી શ્રેણિકરાજા પરમાનંદ પામી ધર્મને વિષે રાગી થયા. અને મુનિને પ્રદક્ષિણા કરી તેમના ચરણ વાંકીને સ્વસ્થાને ગયા.
ઈતિ અનાથી મુનિ કથા. અહો ભવ્યો! મહા તપોધન, મહા મુનિ, મહા પ્રજ્ઞાશાલી, મહા યશવંત, મહાનિર્ગથ અનાથી મુનિએ મગધદેશના રાજાને પોતાના શુદ્ધ ચારિત્રથી જે બોધ આપે છે તે ખરેખર અશરણ ભાવનાને સિદ્ધ કરી દેખાડે છે. મહામુનિ અનાથીએ જે જે
