Suktmuktavali

Author(s): Bhupendrasuri
Publisher: Bhupendrasuri Jain Sahitya Samiti

Page 314

पदामि १ यत्र २ मोनावुत्पेदिरेऽमी जीवास्तत्र २ नानाविधसंचिताऽशुभकर्मविलासासंयोगवियोगादिबहुविधा दुःखसंततिमनुभवन्ति स्मेति विचार्य यः संसारमसारं त्यजति, धर्मश्चाश्रयति स ह सर्व सुखमश्नुते चान्ते मोक्षादिकमपि लभते ॥ १४ ॥ इन्द्रवजा-छन्दसि-जे हीन ते उत्तम जाति जाए, जे उच्च ते मध्यम जाति थाए ।
ज्यू मोक्ष मेतार्य मुनींद्र जाए, त्यूं मंगुसूरी पुरयक्ष थाए ॥१५॥ अहो । पिलिय यज हीनयोजाबुत्पन्ना दृश्यन्ते, ते भवान्तरे किलोत्तमजातिमधिगच्छन्ति । एवमुत्तमजातीया अपि मृत्या नीचजातो जायन्ते मेतार्यवन्मगुसरिखच्च ।।
अथ संसारभावनोपरि मङ्गसूरेः ९-प्रबन्धापुरा कश्चिन्मंगुनामा सूरिः पञ्चशतशिष्यैः सेवितो ज्ञानसागरः शुद्धसाध्वाचारप्रतिपालकः पञ्चममितिसुमण्डितः त्रिगुप्तिगुप्तः कदाचिदेकदा मथुरानगरीमगात्तत्रत्यसंघस्तं वंदितुमाययौ । तदीयदेशनामृतं निपीय समुल्लसितमनाः श्रीसंघः सपरिवार तमाचार्य महामईन नगरान्तरानीय निर्वाध उपाश्रये स्थापयामास । प्रत्यहं द्विसन्ध्यं भक्त्या सरसमाहारमभोजयत्। ततः क्रमेण स सूरी रसलोलुपो जातो निजात्मानश्च धन्यममन्यत । सथाहि-अहमिवाऽन्यः कोऽपि सरसमाहारमीदृर्श न लभते । यथा मृदुस्थूलास्तरणप्रावरणचन्द्रकयितानपाटपाटलादिसमृद्धिमानह तथा नान्यः कोऽप्यस्येत्रमिन्द्रियज सुखमपि स बहुशो विषेद । अथ रस-शाता-समृद्धिगौरवमिवः स गुरुः कुत्राप्यन्यत्र विहाँ नैच्छस् । तत्रैव तिष्ठन पूर्णे चायुपि कालं कृत्वा तस्मिन्नेव पुरे नदीतीरे यक्षो जछे । भय |