________________
(२०) तेवा सम हुँ खा ! तेवारें आहेडीयें कडं के शीख पूबतां कुशीख थापे, तेनुं पाप तहारे शिर ले, तो हूंजावा देवं तेवारें हरणीये ते प्रतिज्ञा करी, श्रने पाराधीयें तेने जवा दीधी, पड़ी ते पोतानांबालकोने धवरावी संतोषीने पोतानुं वचन पालवा माटे पानी आहेडी पासें श्रावीने कदेवा लागी के हे वधक ! हुँ कयी दिशायें नासी जाजं तो तहारा बाणथी बूटुं ! ते सांजली वाहेमी विचारवा लाग्यो के हुं एने कुशीख श्रापीश तो मने पाप लागशे, माटे खरूं कहेवू जोश्ये, एम चिंतवीने कहेवा लाग्यो के जो तुं जमणी बाजुयें नाशी जा, तो बूटे, एवं वचन सांजली हरणी जमणी बाजु नाठी तेथी बूटी.माटे हे सजान ! शीख थापतां कुशीख श्रापे तो ते महापापी कदेवाय. तो हवे तुं महारो मित्र बतां मुझने कुशीख केम आपे (जो कोइ बापडा पामर लोकोयें धर्म नही वखाण्यो तो शुं तेथी धर्म व्यर्थ थ गयो समजवो ? जो आंधले पुरुषं सूर्य न दीगे, तो शुं सूर्य नथी उग्यो, एम समजवू) माटे संसारमांहे सारपदार्थ सर्वलोकनो आधार, सर्व सुखनो भंडार, स्वर्गापवर्गनो दातार, अचिंत्य
ma
