________________
१०८ श्री ज्ञातामुत्रनो सज्झायो. नांम; ते चंपाथी कूण शान, अहिबत्ता नगरी धनगंम ॥१॥ काम सुखेथी विरमो नवीयण,मन धरि निर्मल पालो सील, इह लोके सुख संपति लहीये, परनव मुगति तणी लहे लील ॥२॥ कांम० ॥ आंकणी ॥ सेठ धनावोलेई किरीयाएं, अहिबत्ता नणी करे प्रयाण; साथे गृहस्थ अने घणा लिंगी, अरथी जननें दिए बहू दांण ॥३॥ कान ॥ देस प्रांत जई ते उतरी, मोटे साद करावे घोष; आगे नंदि फलां बह तस्वर, तेहनां फल म म खाज्यो लोक ॥ ४ ॥ कांम ॥ नंदि फलां पासे जे रहिया, सेठ करावे पुनरपि घोष; मीगं फल दीसे अति सुंदर, सेठ कहेवायुं ते करे फोक ॥ ५॥ काम ॥ सेठ तणां जेणे वचन न मान्यां, हंस करीने जे फल खाय; जेम ते फल रस परिणमीयो, ततदण ते सवि यमघर जाय ॥६॥ काम ॥ एणे न्यायें जे संयम लेई, पंचेंडि सुख कामे जेय; इह लोके ते आपद पामे, परनव सहस्ये बहु गति तेह ॥ ७॥ कां ॥ सेठ वचन
