________________
२०४ श्री सोल सतीयोनी सज्झायो. सुभाख ॥ ए निश्चे करि मानज्यो । आवश्यक सूत्र दिवरावं साख ॥ २० ॥ प्र० ॥ एता जे अंग मानस्ये । ते प्रतिमानो ल हिस्ये नेद ॥ जे ए अंग न मानस्ये । ते करस्ये प्रतिमा निषेध ॥ २१॥ प्र० ॥ जो ए अंगज सदहे ? । तो प्रतिमा बती नमाने का ?॥ अनंत संसारी जे कह्या । ते निश्चे पुर्गति जाय ॥६॥ ॥प्र०॥ जिण कारण जिन जाषियो । आध पचाध मानो सूत ॥ जो जिनवचन खरा अजे । तो ते कुमती सह। विगत ॥ २३ ॥ प्र० ॥ जीवदया मूखे उचरे । आज्ञातणो नवि जाणे मर्म ॥ जीवदया कीजे किस्युं । आज्ञा पाखे नवि दीसे धर्म ॥२४॥प्र॥ जीव घात जे नर करे । तेहने गति बोली जिणराय ॥ जिन आज्ञा जे लोपसे । नवोनव ते नर मुखियो थाय ॥२५॥ प्र० ॥ प्रतिमा पाहाण सारिखी। एक ५ एम दाखे डे अंध ॥ आक फूध सुरही समो । समवम किम कीजे जात्यंध ! ॥ २६ ॥ प्र०॥ चिंतामणि ने कांकरो । ए बिहुंनी हे एकी जात ॥ मोलें तो अंत
